گفت و گوی موسیقی ایده آل با سعید علیرضایی / نوازنده ها در ایران آینده شغلی ندارند !

موسیقی ایده آل – شاهین رسول زاده : فعالیت های هنری اش را از سال ۱۳۷۹ آغاز کرد ، با ساز های  گیتار الکتریک و گیتار بیس و در سال ۱۳۸۰ با ساز تخصصی ترومپت وارد کنسرواتوار موسیقی شد ، اما به غیر از این در نواختن پیانو و گیتار نیز تبحر دارد . وی با خواننده هایی چون حسن پیغان ، مسعود خادم ، محمد خاکپور ، مجتبی کبیری ، حمید خندان ، مهران احراری مهدی مقدم و … به عنوان رهبر و سرپرست ارکستر نیز همکاری کرده است ، همچنین در کنار خوانندگانی چون فرزاد فرزین ، بابک جهانبخش ، مهدی مدرس ، مازیار فلاحی و … نیز به روی استیج رفته است.به سراغ یکی از قدیمی ترین نوازنده های موسیقی کشور رفته ایم و پای صحبت هایش نشسته ایم تا از فعالیت های این روز هایش با خبر شویم . مصاحبه ای که  در ادامه می خوانید حاصل گفت و گوی موسیقی ایده آل با سعید علیرضایی یکی از نسل اولی های موسیقی پاپ کشورمان است :

در حال حاضر با کدام خواننده مشغول به همکاری هستید؟

در حال حاضر رهبر ارکستر مسعود امامی و امین حبیبی هستم و با مازیار فلاحی هم برای تور کنسرت های خارج از کشورش قرارداد بسته ام.

جایگاه یک نوازنده در کشور ما کجاست ، اصلا از نوازندگی می توانیم به عنوان یک شغل آینده دار یاد کنیم؟

خیر ، همه ما به خودمان امید می دهیم که  نوازندگی را به عنوان شغل انتخاب کرده ایم اما در کنارش کارهای دیگری هم انجام می دهیم . مثلا خود من مدتی به شغل پدری ام مشغول بودم در واقع  برای نوازنده ها در ایران امنیت شغلی وجود ندارد . یعنی نمیتوانیم بگوئیم مثلا ۱۰ سال دیگر چقدر کار خواهیم کرد و چه میزان در آمدی خواهیم داشت  و  ممکن است چند سال بعد کس دیگری سرکار بیاید  و کلا موسیقی را تعطیل کند ، مثل اتفاقی که چند وقت پیش برای ما رخ داد در واقع  موسیقی ایران موج سینوسی دارد یک روز همه پر کارند و بر اساس آن برنامه ریز ی کنند اما چند وقت دیگر همه چیز به هم می ریزد. این میان هم باند بازی ها و مسائل دیگر دست به دست هم می دهند که یک نوازنده امنیت شغلی نداشته باشد.

اشاره کردید که به عنوان رهبر ارکستر با امین حبیبی نیز فعالیت می کنید ، در حال حاضر فعالیت های ایشان به چه صورتی است؟

استارت کارهای امین را از سه ماه پیش زدیم و گروهش را هم جمع کردیم و تمرین ها صورت گرفته و همه چیز آماده است چند برنامه ارگانی پیش رو داریم و بعد از آن تور کنسرت ها را آغاز خواهیم کرد.

خودتان تجربه خوانندگی هم دارید یا اصلا تصمیمی برای این کار دارید؟

موزیسین ها همه در بین خودشان تجربه خوانندگی دارند (با خنده) اما خیر، تا به حال حتی در باره اش فکر هم نکردم.

در مورد  فعالیت انفرادی برای انتشار قطعات یا حتی آلبوم بی کلام چطور ، تصمیم به ارائه اثری دارید؟

بله ، سبک مورد علاقه خودم  فیوژن – راک است ،تلفیقی از سازها و دستگاه های ایرانی با سازهای راک .  گروهی هم در سال ۸۷-۸۸ داشتیم  و در جشنواره موسیقی نیز مقام آوردیم که در سبک جز – فیوژن فعالیت می کردیم.  در وضعیت کنونی موسیقی ما ، فقط خواننده دیده می شود و تمام اتفاقات برای خواننده می افتد و زحمات نوازنده و دیگر عوامل نادیده گرفته می شود و من خیلی دوست دارم که اثری در قالب موسیقی اینسترومنتال منتشر کنم و در رزومه ام داشته باشم.

سرنوشت گروهی که داشتید چه شد ، کماکان پا برجاست یا خیر؟

خیر ، با گروه به اندازه یک سال و نیم تا دو سال کار کردیم و بعد از آن اعضا پراکنده شدند و در حال حاضر هر کدام در گوشه ای از جهان هستند.

در صحبت هایتان به خواننده محوری اشاره کردید به نظرتان علت این مساله که این روز ها جا افتاده چیست؟

این یک مساله کاملا فرهنگی است و علت آن هم ریشه در فرهنگ ما دارد ، به طور کلی مردم ما از اول علاقه ای به موسیقی بی کلام نداشتند و آن را دنبال نکردند ، موسیقی ما از ابتدا به صورت  با کلام شکل گرفته و خواننده ها مطرح شده اند که به نظرم این مساله یک ریشه ۵۰-۶۰ ساله دارد ، و من نوعی نمی توانم این فرهنگ  آن را تغییر بدهم . در ایران موزیسین های خیلی قوی ای داریم که همه شان گروه داشتند  که فقط برای دل خودشان کار می کردند و هیچوقت به مرحله در آمد زایی نرسیده . مردم ما پول را فقط برای خواننده می دهند که آن هم به تازگی جا افتاده است.

وضعیت کار در دهه ۷۰ که شما شروع کردید چطور بود و الان به چه صورت است؟

آن زمان خیلی سخت تر بود ، همه چیز به صورت آزمون و خطا بود در واقع نسل قبل از ما که در سال ۷۶ بعد از شروع دوباره موسیقی پاپ ، چیز زیادی به ما انتقال نداده بود و همه چیز به صورت تجربی بود ولی الان موزیسین های جوان تر که روی کار می آیند می توانند از تجربیات ما و کسانی که بعد از ما وارد این محیط شدند استفاده کنند .الان برای تنظیم ها دست ها بازتر شده اند  ، مثلا آن زمان برای تنظیم قطعات یک آلبوم مثل الان نبود که همه چیز به صورت  دیجیتال باشد همه را باید به صورت آکوستیک می گرفتیم و در نهایت تنظیم کننده با یک کیبورد کار ها را تنظیم میکرد اما در حال حاضر نیاز نیست که حتما موزیسین باشی ! کسی که اپراتور قوی کامپیوتر باشد نیز می تواند با نرم افزارهای مختلف تنظیم انجام بدهد.

جایگاه موسیقی ما از نظر شما به چه صورتی است؟

موسیقی مان را در سطح جهانی نمیتوانیم مقایسه کنیم اما در خاور میانه اگر بخواهیم مقایسه کنیم ما، بین کشورهایی مثل افغانستان و پاکستان که موسیقی فولکوریک خودشان مانده اند و  کشور هایی مثل ترکیه که نوازنده هایشا ن واقعا در دنیا مطرحند گیر کرده ایم و در حال درجا زدن هستیم ، موزیسین و خواننده های خوبی داریم که بتوانند در عرصه جهانی قد علم کنند اما  متاسفانه آنها قطره ای در مقابل دریا هستند

به عنوان کلام پایانی اگر حرفی برای جوانترها و کسانی که می خواهند وارد این عرصه شوند دارید؟

من واقعا برای کسانی که می خواهند وارد این عرصه شوند خوشحال می شوم و دوست دارم که تعداد نوازنده ها زیاد شوند و من استقبال می کنم که موزیسین در مملکت زیاد شود . اما به عنوان صحبت آخر گلایه ای دارم که حرف دل بیشتر نوازنده ها و موزیسین ها نیز هست . در واقع که داستان بر سر تعداد دلال است که وارد موسیقی شده اند ، در همه جای دنیا این شرایط حاکم است اما دلال ها جایگاه مشخصی دارند ولی اینجا به اینصورت نیست ، بعضا دیده ایم کسی که هیچ شناختی از موسیقی و سبک و خواننده و ساز ندارد -ولی چون دلال است- و دو رابطه را می تواند جوش بدهد آمده و از این مساله بهره برداری مالی می کند و با سرنوشت موسیقی مملکت و نوازنده  و خواننده بازی می کند . خود من چند خواننده را سراغ دارم که می توانستند جایگاه خیلی بالاتری داشته باشند اما به دلیل این دلال بازی ها و مسائل مالی نتوانستند به جایی برسند و حتی برعکس آن ، کسانی هستند که هیچ جایگاهی در موسیقی نداشتند یک شبه نوازنده استیج و خواننده سطح بالا شده اند که این ها اتفاقات خوبی نیست که در جامعه ما در حال  وقوع است . من با کسی سر جنگ ندارم و فقط دوست دارم که مردم زودتر متوجه شوند و خوب و بد را خودشان انتخاب کنند.

انتهای خبر / منبع اختصاصی موسیقی ایده آل