‎گفت و گو با علی حسین زاده ؛ خواننده، ترانه سرا، آهنگساز و تنظیم کننده / ذات هنر به مردمی بودن آن است

موسیقی ایده آل : پدربزرگ او از شاعران و ملودی سازان خوب آذربایجان بود و در کتاب ادبیات اوجاغی از او نام برده شده است. علی حسین زاده با چنین پیشینه خانوادگی از دوران کودکی به موسیقی علاقمند شد و به مرور در همین راستا فعالیت خود را ادامه داد.
وی تا کنون همکاری با خواننده های موفقی همچون مرتضی پاشایی، حمید عسکری ، رضا صادقی ، خشایار اعتمادی ،  یاس ، سهراب پاکزاد، امیر طبری،سعید عرب ، پیام صالحی (گروه  آریان ) و … را در کارنامه هنری خود دارد. همچنین در زمینه هایی چون آهنگسازی ، ترانه سرایی، تنظیم  ، صدا برداری ، ناظر ضبط ، میکس ، مستر و …از فعالان عرصه موسیقی به شمار می آید.
با وی درخصوص فعالیت هایی که از چشم دیگران دور مانده و به چشم نیامده است، گفت و گو کرده ایم:
*شما به عنوان کسی که سالها در زمینه های مختلف حوزه موسیقی فعالیت دارید، چرا به نسبت کارهایی که انجام داده اید، دیده نشده اید؟
طی این همه سال فعالیت هرگز دنبال رسانه ای شدن و جنجال راه انداختن نبوده ام. همیشه سعی می کردم به دور از هرگونه حواشی فقط و فقط کار کنم و به بهترین شکل ممکن درحوزه موسیقی فعالیت داشته باشم. اما متاسفانه باید بگویم این طرز فکر اصلا درست نبود. باید خیلی رو بازی می کردم . چون چنین رویکردی اصلا به صلاحم نبود.
*به همین دلیل برایم سوال شد . چون در همکاری با نیما وارسته خروجی خوبی داشتید!
بله! همکاری من با نیما وارسته یکی از اتفاق هایی بود که  تلخ و شیرینی های خود را داشت. این همکاری از سال ۱۳۸۵ شروع شد و با گذشت زمان نیز نزدیک و نزدیک تر شد . اما متاسفانه به همان دلایلی که قبلا نیز به آنها اشاره کردم، هرگز در رسانه ها صحبتی نکردم و همکاری هایم را رسانه ای نکردم.
*آنطور که شنیده می شود در بسیاری از آثار او شما نیز دخالت مستقیم داشته اید!
بله دربرخی از قطعات نیمای عزیز افتخار همکاری در جایگاه تنظیم و همین طور انتخاب ملودی هایی که روی سن با ویلون اجرا می کرد و … داشتم.
*همکاری با دیگر خواننده ها چطور؟ آنها به چه صورت بود؟
در انتخاب قطعات اجرایی برخی دوستان خواننده برای اجرای کنسرتهایشان به عنوان مشاور حضور داشتم. مثلا انتخاب اجرای یکی از قطعات یانی در کنسرت اول حمید عسکری در برج میلاد که اتفاقا با استقبال عجیب مردم رو به رو شد. یا همکاری با مرتضی پاشایی در آهنگ «نفس» بعداز انتشار آلبوم «یکی هست» که توانست با موفقیت روبرو شود.

*فکر نمی کنید چراغ خاموش حرکت کردن موجب سواستفاده دیگران از شما وهنرتان شود؟
درست است. فکر می کنم کسی که فعالیت هنری می کند، برای بقا نیاز به دیده شدن داشته باشد. اصولا هنر برای مردم است وگرنه هر کسی بنشیند گوشه خانه و برای خودش بزند و بسازد و بخواند و آبی از آب هم تکان نخورد! ولی این نامش هنر نیست. ذات هنر، به مردمی بودن آن است. انشالله از این به بعد بیش از پیش به رسانه ای شدن فعالیت های خود اقدام می کنم.
*فکر می کنید فضای کنونی جامعه موسیقی، فضای مناسبی برای تولید آثار فاخر باشد؟
متاسفانه باید عرض کنم که موسیقی خوب کم شده است. هرچند شرایط فراهم است تا موزیسین ها بتوانند کارهای خوب منتشر کنند اما گوش ها ی سالم برای شنیدنشان نیست. مردم به شدت مصرف گرا شده اند و موسیقی های مصرفی خوانندها و به اصطلاح آهنگسازان یک شبه معروف شده را به گوش جان می خرند. اگر هم بر فرض موسیقی فاخر و شناسنامه دار تولید شود باید دنبال مخاطب برای آن بود. چرا که گوش مردم پر شده از انواع موسیقی بی هویت! متاسفانه تر اینکه هرچه نسل های جدیدتری به جامعه موسیقی می آیند، بر اساس تقاضای مردم تولید موسیقی می کنند و همین موجب شده تا موسیقی ارزشی در جامعه رنگ ببازد.
*چه کسانی را در این خصوص مقصر می دانید؟
قبل از هرچیز مسولان مقصرند چون باید شرایط شنیدن یک موسیقی خوب توسط مردم ر فراهم کنند اما مردم نیز کم مقصر نیستند. آنها با وجود این همه شبکه های اجتماعی به خودشان حتی اجازه یک جستجوی ساده را نمی دهند . جالب است که تا می توانند برای موضوعات اجتماعی از فرهنگ غرب مثال می آورند اما در زمینه موسیقی یک الگوی درست از غرب را ندارند که مثلا بگویند این موسیقی خوب و فاخر است و از این به بعد بر این اساس موسیقی گوش می کنیم. بماند که موسیقی سنتی ایران نیز کاملا مهجور مانده و اگر بزرگان این عرصه نبودند، این موسیقی نیز کم کم می رفت تا به دست فراموشی سپرده شود.
*به عنوان یک مولف موسیقی، چه وظیفه ای در این زمینه دارید؟ چون به نظر می رسد تقصیرها دارد گردن دیگران می افتد؟
اینها را نگفتم که بگویم سازندگان و تولید کنندگان موسیقی بی تقصیرند! آنها سهم مهمی در این جو نامطلوب دارند. متاسفانه آنها بیش از هر چیزی به تقاضا نگاه می کنند. جو حاکم بر موسیقی، جوعرضه و تقاضاست. موزیسین ها می نشینند و حساب کتاب می کنند تا ببینند مردم بیشتر از چه نوع موسیقی ای خوششان می آید بعد همان را دنبال کنند و با تقلید و کپی نازل از نسخه قبلی ، چیزی بسازند و خواننده ای نازل تر آن را بخواند و به خورد مردم بدهند.  به عنوان یکی از کوچکترین اعضای این جامعه بزرگ باید عرض کنم که متاسفانه به این ترتیب چشم انداز خوبی برای موسیقی متصور نیستم.
*تا کنون در این زمینه موفق عمل کرده اید؟
حداقلش این است که سعی خودم را کرده ام. وجدانم ناراحت نیست که برای خوشایند مردم و کسب پول دست به کارهای ناچیز و نازل زده باشم. با نگاهی به گذشته می توانم این ادعا را اثبات کنم. امیدوارم از این به بعد نیز همین راه را ادامه بدهم تا در آینده نیز حرف برای گفتن داشته باشم. چون هدفم ارائه کارهای ماندگار موسیقی است نه کارهای سطحی مصرفی که صرفا چند روزی سرمخاطب را گرم کند و بعد به دست فراموشی سپرده شود.

انتهای خبر /