یادداشت بهرنگ نامداری در اعتراض به پاک کردن نام طراح از روی کاور آهنگ ها توسط یکی از سایت های پخش قطعات موسیقی / پایمال کردن حقوق هنرمندان به بهانه ی زیبا سازی

به گفته ی کارشناسان موسیقی ، عکاس و طراح کاور آلبوم موسیقی نقش به سزایی در دیده و شنیده شدنِ یک قطعه دارند ، چرا که به دلایل روانشناختی خلاقیت در طراحی و سبک عکاسی بسیار موثر در جذب مخاطب است .

حال چندی است که  یکی از سایت های پخش موسیقی ( ر.ج ) که پیش از این هم به دلیل پخش بی اجازه قطعات خوانندگان داخلی باعث ممنوع الکاری چند تن از آن ها شد ، به بهانه ی زیبا سازی و همگام کردن سایت با استاندارد های روز دنیا ، نام طراح و عکاس را از روی کاور ها حذف میکند . در حالی که استاندارد یک مارکت موسیقی به رعایت کردن حق قانونی هنرمندان است نه به حذف کردن !
گروهی از طراحان گرافیک فعال در زمینه ی طراحی کاور آهنگ و برخی از هنرمندان ، اعتراض خودشان را به تصمیم اتخاذ شده از سوی سایت ر.ج مبنی بر حذف نام عکاسان و طراحان از روی کاور اهنگ ها اعلام کردند و خواستار متوقف شدن این قانون هستند . بهرنگ نامداری ، یکی از طراحان به نام در زمینه ی طراحی کاور های موسیقی که طراحی کاور آلبوم های پاییز تنهایی و سی سالگی (احسان خواجه امیری) و حالم خوبه ( بابک جهانبخش) و بسیاری از قطعات موسیقی را در کارنامه ی هنری اش دارد در این باره یادداشتی در اختیار ما قرار داده است :

در شرایط فعلی وقتی کسی کاور یک آهنگ را میبیند با تمامی عوامل آن کار آشنا میشود ، این که ترانه سرا ، آهنگساز و نوازندگان کار چه کسانی بوده اند وگرنه کاور آهنگ وقتی اطلاعاتی را متنقل نکند پس کارایی اش چیست ؟
در خارج از ایران تمامی کاورها توسط استودیوهایی طراحی می شوند که همگی توسط کمپانی های منتشر کننده آهنگ ها ساپورت کاری و مالی میشند.
طراح اگر اسمش هم کنار طرح نبود میدونه که از لحاظ کاری مشتری خودش رو داره. من و دیگر دوستان فعال در زمینه طراحی کاور از طریق همین اسم کنار طرح داریم مشتری پیدا می کنیم.
رادیو جوان تنها منتشر کننده موسیقی در ایران نیست.
بزرگترین ایراد این قانون آشفتگی و بی نظمیست که در کاورهای موسیقی داره بوجود میاد.
یک سری از سایت ها کاور با اسم ، یک سری از سایت ها کاور تنها با ۲ تا اسم…
اصل رو رها کردند به فرع چسبیدند
یک مارکت موسیقی در وهله اول باید برای حق و حقوق هنرمندان ارزش قایل باشه.
پاک کردن امضای کاری من از روی کاور آهنگ زیر پا گذاشتن تمامی قوانین داخلی و بین المللی است.
( فصل اول قانون حمایت حقوق مولفان و مصنفان و هنرمندان ، ماده ی شماره ۱۹ ” هرگونه تغییر یا تحریف در اثرهای مورد حمایت این قانون و نشر آن بدون اجازه پدید آورنده ممنوع است “).
چه نوازندگان ، چه میکس کنندگان ، چه عکاس و چه طراح اگر سکوت می کنند دلیلش موافق بودن با این قانون نیست و همگی طبق صحبت هایی که داشته ام معترض هستند. تنها کسانی موافق این قانونند که مطمئن هستند کوچکترین ضربه ای از لحاظ کاری بهشون وارد نمیشه.
آیا هنرمندان جوان و با استعدادی که به تازگی کار خود را در این شاخه از هنر گرافیک آغاز کرده اند و شناخته شده نیستند در شروع فعالیت اینگونه باهاشون برخورد بشه آیا امید و انگیزه ای براشون باقی میمونه برای ادامه ی فعالیت؟؟؟
ای کاش اگر شعار می دهیم ما حامی هنرمند و موسیقی ایران هستیم در عمل هم ثابت کنیم.!!!

به کوشش « دلارام بهرام پور »