گفت و گوی موسیقی ایده آل با مهرناز دبیرزاده ، نوزانده و مدرس تمبک و سازهای کوبه ای / مشکلاتی که نوازنده ها با هم صنف های خودشان دارند بیشترین ضربه را به آن ها وارد می کند

موسیقی ایده آل – رویا صبح صدق : مهرناز دبیر زاده از جمله نوازنده بسیار خوب سازهای کوبه ای کشورمان است ، پای صحبت ها و درد و دل های وی نشستیم که ماحصل آن را در ادامه می خوانید :

_چه  مشکلاتى در رابطه با وضعیت نوازدگى بانوان در ایران وجود دارد؟

من به قدرى کارم را دوست دارم که مشکلات را نمیبینم،و در واقع من مشکلى ندارم به این دلیل که من هر فعالیتى که تا به امروز خواستارش بودم را انجام داده ام، تنها مشکلى که داریم، به فرض مثال نوازنده درامز از ارکستر آقاى ناصر چشم آذر،از من به عنوان نوازنده پرکاشن  و دف و تمبک دعوت به کار کرده بودند که بعد من خودم بااستاد چشم آذر صحبت کردم،ایشان گفتند ممکن است براى اجراهاى شهرستان جهت نوازندگى خانم روى صحنه با مشکل مواجه شویم ؛ بنابر این در این مواقع  انسان ناراحت میشود،چون در شهرهاى مختلف هم مخاطبین خاص خودمان را داریم ، به خصوص دخترها ،دلیلش هم هرچه باشد من احترام میگذارم چون در ایران و در این کشور زندگى میکنم و طبق قوانین آن باید پیش بروم؛

در تهران هم خیلى وقتها پیش آمده است که حتى پس از ساند چک و تمرینات درست دقیقه ٩٠ به ما گفتن که کنسرت کنسل است با این وجود من بعد از اینکه به خانه آمده ام شروع کردم در خلوت خودم به انجام تمرینات و شروع کردم به دوباره ساز زدن چون من خودم با سازم انقدر ارتباط برقرار میکنم که چه کنسرت بدهم و چه کنسرت ندهم اهمیت چندانى برای من ندارد.

یکى از مشکلاتى که بیشتر دلم میخواست همیشه درباره اش صحبت کنم، مشکلاتى است که نوازنده ها با هم صنف های خودشان دارند،واقعیت امر این است که حکومت و جامعه انقدر سد راهمان نیستند که نوازندگان این مشکل را بین خودشان به وجود میاورند

و در کل بیشترین مشکلاتى که وجود دارد همین مشکلات نوازندگان با خودشان است،من خدارا شاکرم تا به حال با داستان هاى ارشادى و مجوزى با مشکل روبه رو نشده ام.

من تمام عمر و زندگیم رو برای ساز زدن و موسیقى گذاشتم،در لحظاتى که میتوانستم به عنوان یک جوان خوش بگذرونم اینکار را نکردم و در زیر زمین منزل پدرى نشستم پاى تمرین و ساز زدن و  تلاش کردن،با این وجود یا خود موزیسین ها سد راه آدم میشوند و گاهی غرض ورزی میکنند که البته خدا رو شکر که خداوند هم همیشه در این زمینه ها یاورم بوده است و همه باید بدانند که تلاش آدمهاست که باعث موفقیت یا عدم موفقیتشان میشود و زمان توانایی هر نوازنده ایی را به همه نشان خواهد داد

_یعنى با گذشت زمان مشکلاتى اینچنینى که میان نوازندگان وجود دارد کمتر نشده؟

ببیند دیگر سعى میکنم با کسانى کار کنم که از آنها شناخت کافى دارم و دیگرتقریبا با گروه هاى غریبه کار نمیکنم.

_آیا تحصیلات غیر از موسیقى هم دارید؟

بله،من تحصیلاتم با موسیقى مرتبط نیست،،من جغرافیا خوانده ام،کمى هم ادبیات و حقوق،البته متاسفانه!

ببینید همین موضوع یکى از معضلات موسیقى کشورمان است در کل دنیا شما میتوانید مدرک دانشگاهی سازهاى کوبه ایی بگیرید ،مثلا آقاى شهداد روحانى داراى مدرک لیسانس سازهاى کوبه اى هستند که ویولن مینوازندو آهنگسازی میکنند.اما در ایران براى مدرک گرفتن این مدرک باید ساز ملودى بلد باشید،و من زمانى متوجه این موضوع شدم که خیلى دیر شده بود و خودم مشغول تدریس در دانشگاه علمی کاربردی  بودم

شما فرض کنید یک نفر اصلا علاقه اى به نواختن ساز ملودى ندارد،ولى در زمینه سازهاى دیگر غیر ملودى تخصص دارد،چرا نباید بتواند در زمینه همان سازى که تخصصش را دارد در ایران مدرک تحصیلى و دانشگاهى را کسب کند

_در مورد آلبوم صوتى که براى کتاب استاد حسین تهرانى در بازار موسیقى تولید کردید،برایمان توضیح دهید؟

زنده یاد استاد حسین تهرانى که در واقع پدر تمبک ایران هستند، یک کتاب بیشتر ندارند و هنوز هم پس از سالها  با این وجود که ایشان به رحمت خدا رفته اند،کتاب ایشان پر فروش ترین کتاب تمبک در ایران میباشد و من به شخصه یک احساس دِیْنى به او داشتم و احساس کردم کارى براى کتاب این استاد بزرگ انجام بدهم هر چند که نیازى هم نداشت،جهت استفاده هنرجوییان تمبک روى قطعات کتاب استاد حسین تهرانى ملودى قرار دادیم . این روش ، آموزش براى مدرسین این سازکه تعدادشان هم کم نیست را خیلى شیرین تر میکند،که بسیار هم مورد استقبال اساتیدى چون(هوشنگ ظریف،محمد اسماعیلى،بهمن رجبى،نوید افقه،ارژنگ کامکار)قرار گرفت.

مثلا جالب است ؛ این اساتید مشکلى نداشتند که چرا یک خانم این کار را انجام داده است،؛استاد محمد اسماعیلى خودشان از بهترین شاگردان استاد حسین تهرانى بودند که حتى به من گفتند چرا این ایده به ذهن خودم نرسید،و بسیار استقبال کردند

ولى همکاران دیگرى که هم سن و سال خودم هستند  گاهی  این کار را به نا حق نقد کردند،حتى کسانى که این کتاب را ننواخته بودند،که من به شخصه نقد همه را هم گوش کردم بعضى ها سازنده بود و بعضى دیگر سازنده نبود و به نوعى بیشتر از روى دشمنى بود،ولى به هر حال کار پر فروشى شد.

_ خانوادتان هیچوقت با اینکه هنر را ادامه بدهید مخالفت کردند؟

خانواده ام هیچوقت مخالفت نکردند ولى هیچوقت هم مشوّق نبودند ،البته اکنون پدرم یکی از طرفدارانم است(خنده)ولى من در واقع مدیون مادرم هستم که به رحمت خدا رفتند،ایشان من و خواهر دو قلو ام را در تابستان سن چهارده سالگیمان،در کلاس موسیقى ثبت نام کردند که مثلآ  سه ماه تعطیلات تابستانمان پر شود،خواهرم فرناز کلاس کیبورد و من ساز تمبک را انتخاب کردم،نا گفته نماند من هنرم را مدیون استاد اولم آقاى مرتضی  طبیبى هستم،به دلیل اینکه ایشان باعث شدند من عاشق نواختن ساز تنبک بشوم،درست به خاطر دارم زمانى که من براى جلسه دوم سر کلاس رفتم،گفتم من باید نوازنده حرفه اى این ساز بشوم،ولى خواهرم نواختن کیبورد را رها کرد و سپس به نواختن پیانو پرداخت که باز هم بنا به دلایلی از ادامه دادن آن منصرف شد تا اینکه  بالاخره ساز سنتور را انتخاب کرد  که اکنون نیز خیلى موفق و در حال پیشرفت است ،به این خاطر است که میگویم مدرس خوب اهمیت بسیارى دارد چون استاد طبیبى مرا علاقمند در نواختن این ساز نگه داشت و به من مدام میگفتند  تو میتوانى و بسیار توانایی؛البته متاسفانه ایشان را گم کرده ام و امیدوارم که بتوانم روزى پیدایشان کنم .

_شخصا چه نوع از سبک موسیقى را دوست دارید؟

من موسیقى تلفیقى را دوست دارم،چون تلفیق شده است از دو یا چند نوع از سبک موسیقى،براى مثال تلفیق سازهایى ماننده کاخن یا کونگا  با تار یا کمانچه با طبل هاى هندى، با دو سبک متفاوت ؛ بدانیم که به عنوان مثال موسیقی تلفیقی تنها این نیست که  جاى سازها با هم عوض شود مثلا کاخن به جای تمبک بیاید با تار کاملا سبک سنتی بنوازدباید موسیقی کاملا تلفیقی باشد که من بسیار میپسندم،یعنى تلفیقى از موسیقى دو یا حتى سه ملل؛ماننده اثاری، که دوستانم در سبک در ایران کار کردند و از نظر من بهترینش کارهاى آقاى پدرام درخشانى است.

_نظرتان در مورد سبک ها و گروه هاى دیگر از موسیقى چیست؟

دوستان این روزها در حرفه موسیقى به قدرى خوب کار میکنند که من وقتى به تماشاى اجراهایشان مینشینم واقعا لذت میبرم، گروه هاى مختلفی هستند که در سبک و سیاق خودشان عالى هستند و مخاطبین خاص خودشان را دارند،همه دارند خوب کار میکنند همین دنگ شویى که مثال زدیم وقتى من پاى اجراى زنده شان نشستم واقعا لذت بردم همینکه در اجرا روى صحنه حالشان خوب بود و این انرژى را هم به مخاطبین منتقل میکردند،عالی بود و به نظرم یک نوازنده حتى اگر غمگین هم هست باید حالش بر روى صحنه خوب باشد چون مهمترین وظیفه ی نوازنده ایجاد حال خوب در بین مخاطبینشان است.

من موسیقی تئاتر  هم کار کردم،مثلا موسیقى تئاتر  اینگونه است که شما ۴٠ شب پى در پى  بر روى صحنه میری و هر شب انرژی خاصی از مخاطبینت میگیری ،باورتان نمیشود که مثلا در سانس اول شب سوم اجرا انقدر حال مردم خوب است  و این حال خوبشان  را به ما منتقل میکنند  که کلی انرژی خوب میگیری و همان شب سانس دومش انقدر حال مخاطبین بد است  که تمام انرژی ات میرود ،و بر عکس این ماجرا هم هست ..پیش آمده که من خودم روى صحنه حالم خوب نبوده و فید بک خوبى نگرفتم وقتى از سالن خارج شدم و شبی دیگر پر از حس خوب شده ام و به من این انرژی برمیگردد

_چه کارهایى در دست تولید دارید؟

کتابى تحت عنوان « تار و ترانه » همراه با لوح فشرده آن با همکارى استاد عزیزم « یمین غفارى »  به بازار موسیقى عرضه کردیم که در آن نوازنده هاى تار با تمبک همراهى میکنند.

یکى از مشکلات هنرجوییان  این است که به فرض مثال هنرجویى که پس از چهار جلسه کلاس آمدن نمیتواند آهنگ مرغ سحر را با تمبک بنوازد،بنابر این من تصمیم گرفتم با ساده کردن نت هاى تنبک و یا هم راستا کردن ملودى با نت تمبک،هنرجو پس گذارندن ماه اول آموزش خود بتواند بنوازد،که این مجموعه من در دست تولید است و به نظرم این کار به قدرى خوب جواب خواهد داد که نصف دغدغه مدرسین تمبک را کم خواهد کرد،چون هنرجویانی  که در کلاس ها شرکت میکنند دوست دارند هر چه سریع تر به نتیجه برسند و قطعه را بتوانند بنوازند، که به احتمال قوى نام این مجموعه (تمبک و ترانه)میباشد.

همچنین مجددا با همکارى آقاى یمین غفارى یک آلبوم بی کلام در دست ضبط و تولید داریم که من واقعا مدیونشان هستم و  اولین تجربه ضبط من هم با ایشان بود و دوست دارم یک تشکر خیلى ویژه کنم، به این دلیل که در زمینه موسیقى خیلى به من کمک کرده اند.

_آیا از نظر خودتان به آن چیزى که خواستید رسیده اید؟

از نظر سطح اجتماعى بله!ولى از نظر نوازندگى خیر!

_چقدر از آن چیزى که از خودتان انتظار دارید فاصله دارید؟

اگر به همین روند ادامه بدهم،فکر میکنم تا دو سال یا سه سال دیگر به آن چیزى که دلم میخواهد و به نظرم مطلوب است خواهم رسید، چون من سازهای  لاتین را مدتى است که شروع کرده ام و خداروشکر پیشرفت خیلى خوبى هم داشتم.هیچوقت صد در صد از خودم راضى نبودم و به نظر من این خیلى خوب است به این دلیل که شما فکر نمیکنى که خیلى بلدى و براى یادگیری سعى و تلاش بیشتری میکنى.

باید در زمینه نوازندگى سازهاى لاتین به نهایت مطلوب ذهن خودم برسم.

_به نظرشما موسیقى کشور ما چقدر از سطح جهانى فاصله دارد؟و عمده مشکلات موسیقى کشور ما چیست؟

ما وقتى نمیتوانیم سازها  را در تلویزیون خودمان  در معرض دیده همگان بگذاریم،یا به فرض مثال حتى مردم ما به خوبى  اسم بعضى از سازهارا نمیدانند،نباید توقع زیادی داشته باشیم که فاصله مان با موسیقی جهان زیاد نباشد ! بعضی  وقت ها شده شنیدم که مردم به ساز تمبک میگویند دمبک یا تمپک،که ساز ملی ماست،مثلا همین کونگا را خود من تا ده سال پیش میگفتم تومبا،تازه من حرفه ام موسیقی بود،به نظر این موضوع بخش بزرگش برمیگردد به نشان ندادن سازها در رسانه های ملی،ملت ما ٩٩٪‏ یا کلاس گیتار میروند یا دف؛

زمانى که فیلم سنتورى پخش شده بود،کلاس هاى سنتور ما پر از هنرجو شد،شما تصور کنید اگر تصویر سازهاى ما نشان داده شود،چقدر قشنگتر میشودو چقدر مردم آگاه تر ساز انتخاب میکنند.

الان خود من برای آگاهی دادن،مدیون صفحات مجازى هستم،به این دلیل که مردم ما متوجه شدند یک دختر هم میتواند  ضرب زورخانه بنوازد،تمبک هم ساز با قابلیتی است کمترینش این است که اسم سازها را به درستی یاد میگیرند….

حالا با این اوضاع ما بگوییم  با ترکیه و کشورهای همسایه  خیلى فاصله داریم.موضوع عجیبی نیست..البته موزیسین هاى خیلى خوب کشورمان،ماننده آقاى کلهر، آقاى علیزاده و کامکارها در رشد موسیقیمان و شاخص کردن آن در جهان تلاشهای زیادی انجام داده اند..اما هنوز هم حتی با همسایه های خودمان قابل مقایسه نیستیم ودر کل در سطح جهانى موسیقی ما را خیلی نمیشناسند،البته من دوستانى دارم که خارجى هستند و شروع به یادگیرى ساز تمبک کرده اند، به لطف دنیاى مجازى و شبکه هاى اجتماعى دارند میبینند و علاقمند به یادگیرى سازهاى ما شده اند اما تعدادشان زیاد نیست .

خیلى از اساتید ما به ساختمان بعضى از سازهاى ملی مان ایراد میگیرند،بر فرض مثال در مورد  کمانچه میگویند خیلى فالش است و در ارکستر این ساز نمیتواند حضور داشته باشد،شاید این أفکار هم بی تأثیر نیست،پس میبینیم که:از ماست که بر ماست.

_نظرتون درمورد سبک موسیقى پاپ ایران چیست؟

موسیقى پاپ ما هم لول بندى دارد، در واقع من خودم زیاد به موسیقى پاپ گوش نمیدهم.ولى مثلا آقاى حامى و مهدى یغمایى واقعا تمیز و خوب میخوانند ،ارکسترهای خوبی هم در زمینه ی پاپ داریم،مثلا یک گروهى مانند دنگ شو که به نظر من سبک موسیقی اش نسبتا تلفیقى میباشد.کارى که واقعا دوست داشتم آلبوم اشارات نظر میلاد درخشانى است که یک سال تمام من تک تک قطعات این آلبوم را گوش میدادم،به نظر من اگر قرار است کارى را تولید کنند،در این سطح باشد،البته این نوع از موسیقى کاملا سبک های متفاوتی دارد،و حتى به نظر من در همین آلبوم قطعه خداوند منى، میتواند جهانى شود،بسیار ترک بى نظیرى است.اما…

_از نظراخلاق هنرى،مهم ترین شاخص ذهنى شما چیست؟

من خودم قبل از اینکه واردعرصه موسیقى بشوم،تصوراتم از یک این هنرمند این بود که باید انسان هاى متکبرى باشند،بعد دیدم،نه!بزرگان موسیقى ما،مانند استاد نوید افقه،استاد اردوان،ارسلان، اردشیر و بیژن و ارژنگ کامکار،استاد هوشنگ ظریف ،استاد محمد اسماعیلى اینگونه نیستند،ولى هنرمندانى که در حد متوسط هنرى قرار دارند،چرا!آنها اینگونه اند،و به نظر من اصلا قشنگ نیست.

من روز اولى که استاد ارژنگ کامکار را دیدم فکر میکردم مانند بقیه هنرمندان باشند،ولى دیدم،نه!مثل پدر خودم هستند،انسانى فروتن بودند.یا آقاى بهزاد عبدى،ایشان به قدرى انسان خوبى هستند،من از کار کردن در کنار ایشان واقعا لذت میبرم،از لحظه به لحظه تمرینات از ایشان یاد میگیرم.مثل بقیه مردم عادى،حتى از ظاهرشان هم متوجه نمیشوید که هنرمند هستند،در واقع هنرمند نباید خودش را جدا از مردم بداند.

_ خودتان تا به حال تصمیم به تاسیس گروهى نگرفتید؟

لازمه تاسیس یک گروه موسیقى بودجه است،حتى استاد همایون نصیرى به من پیشنهادکردند یک گروه بانوان مانند همان گروه دارکوب را تشکیل بدهم با توجه به این که،  براى گرفتن مجوز نوازندگى پرکاشن خانم بر روى صحنه هم بسیار دوندگی کرد البته  برای اجرای مختلط.. یک بودجه حتى اندک برایش لازم میباشد،حتی اگر سایر اعضای گروه دوستانتان باشد،براى انجام این کار قطعا اسپانسر لازم است،اگر پیدا کنم، حتما این کار را انجام خواهم داد،چرا که نه!

_از تجربیاتتان براى دخترانى که تازه میخواهند وارد این عرصه شوند،بگویید؟

من اول از هرچیز میگم خواهش میکنم،موسیقى را شروع کنیددر هر سنی که هستید،با وجود همه مشکلات ،موسیقى شیرین وجذاب است،شما به عنوان یک هنرمند وارد این عرصه میشوىد و از نظر سطح اجتماعى یک مقدار متفاوت تر از سایرین خواهی بود ،یادگیری موسیقی به افزایش اعتماد به نفس کمک میکند،الان ٩٩٪‏ از دختران ما اعتماد به نفس ندارند،موسیقى و هنر به آن شخصیت و اعتماد به نفس میدهد.وقتى شروع به یادگیرى موسیقى میکنى،حال بهترى خواهى داشت؛من وقتى خسته به خانه میرسم،از خستگى دست هایم میلرزد ولى با این حال باز هم مینشینم پاى تمرینات و ساز زدن،

و بزرگترین مسئله ساز زدن پشتکار است،پینه دست و صبورى در اتاق تمرین است.

_اگر میخواستید به غیر از سازهاى کوبه اى،ساز دیگرى را انتخاب کنید،چه سازى را بر میگزیدید؟

حتما و قطعا پیانو میزدم،به این دلیل که من خیلى دوست داشتم آهنگساز بشوم،خیلى وقت ها خیلى ملودى ها به ذهنم میرسد که توانایى نواختنش را ندارم.

_تابه حال خوانندگى فکر کرده اید؟

خیر تا بحال فکر نکردم،البته شاید اگر شرایط الان نبود،چرا!،با این حال باز هم مشکلى ندارم که فقط براى بانوان میخواندم،چون من موسیقى را در هر صورتى دوست دارم،فرقى هم نمیکند مخاطبم از چه جنسیتى باشد ، میخواندم البته ما در اجراهایی که مخصوص بانوان هست هم باز مشکلاتی داریم مثلا در کنسرت هاى بانوان، به دلیل اینکه صدا بردار خانمِ خوب بسیار کم داریم ،بجز  خانم بخشایش که کارشان بسیار خوب است،و از پیش کسوتان هستند ولى با این وجود بقیه صدا بردارهاى خانم کارشان را خیلی بلد نیستند،توهین به کسی نباشد ولی قبول کنیم که این ضعف است ودر صدد جبرانش باشیم

_اگر برگردید به همان ابتدا که وارد عرصه موسیقى شدید،آیا دوباره همین راه رو ادامه میدادید؟

اول اینکه دست من نبود،ولى هم خیر ، هم بله ؛چون قطعا هم زمان با شروع تمبک مثلا  در سن ١٧ سالگى پیانو میزدم،ولى متاسفانه در یک سنى متوجه شدم که به پیانو هم علاقه دارم که دیر شده بود،چون وقتى در یک ساز مسلط میشوى،خیلی سختر میشود ساز دیگرى را شروع کنی.

_تا به حال به رفتن از کشور فکر کرده اید؟

بله!دو هفته اى است که خیلى بیشتر از سابق به رفتن فکر میکنم،تنها دلیلى که هنوز نرفتم هم   پدرم است،برادرم ١۵ سال است که در انگلیس زندگى میکند و خیلى راحت میتوانم بروم

_اگر از ایران خارج شوید، فکر نمیکنید روزى دلتان براى کارهاى هنرى که در اینجا انجام میدهید تنگ شود؟

دلم تنگ که خواهد شد، ولى الان میبینم دوستانم بیرون از کشور هم خوب در حال فعالیت هستند،مثلا« پژهام اخواص » که الان در آمریکا زندگى میکنند،با استاد علیزاده،استاد کلهرو… کنسرت میدهد و انشالا همیشه موفق باشد.قطعا برای کسی که عاشق کارش است همه جای دنیا کارهای خوب و پیشنهادات کاری خوب هم هست.

_اولین بار که بروى صحنه رفتید،چه حسى داشتید؟

حس قدرت!و براى اولین بار که بر روى صحنه رفتم هم تکنوازى انجام دادم ،١٧سالم بود یعنى در واقع پس از ٣ سال،فقط هم در بین تماشاچیان به خدا بیامرز مادرم نگاه میکردم(همراه با بغض)و الان جایشان واقعا در اجراهاى من خالى است.

_به نظر شما در ایران،عنوانى به نام مافیاى موسیقى وجود دارد؟

بله،هست!هم در موسیقى هم در تلویزیون هم در سینما و هم در تئاتر،و در همه جاى  دنیا هم وجود دارد،نه تنها در ایران،و طبیعى هم هست .خواننده خانمى که در شبکه هاى ماهواره اى ویدیویش پخش میشود و در ایران در حال زندگى کردن و کار است و هیچ کس هم با ایشان کارى ندارد،ولى دوستان دیگر من که صدایشان ناخواسته در شبکه هاى ماهواره اى پخش شده،با آن ها برخورد میشود،پس حتما مسائلى هم پشت پرده است که به من هم حتى مربوط نمیشود،ولى قطعا وجود دارد…

_در آخر اگر حرفى است؟؟

اول اینکه ممنون از شما بابت مصاحبه ی دلچسبتان ؛ دوم اینکه من خیلى دلم میخواهد نوازنده هاى دخترمان  تعدادشان خیلی بیشتر از این باشد ؛ بخصوص در نواختن سازهای کوبه ایی،اکنون ما شاید نوازنده خوب تمبک خانم به تعداد انگشتان دستمان هم نداشته باشیم،و این خیلى بد است،امیدوارم در ساز  تخصصى خودم دختران بیشترى را ببینم و فکر نکنند این ساز،یک ساز بى کلاس و مردانه است،چون من این جمله را از زبان مردم زیاد  میشنوم،و به نظر من تمبک کامل ترین ساز کوبه اى دنیا میباشد و این حرف را هم با سند عرض میکنم،بیایند و عاشقانه این ساز را آموزش ببینند و بنوازند و بدانند نواختن هیچکدام از سازهاى کوبه اى دنیا (کارى با درامز ندارم)به پیچدگى تمبک نیست،نوازنده ی این ساز  از تک تک انگشتانش در حین نواختن  استفاده میکند و هیچ ریتمى هم وجود ندارد که باتمبک نتوان نواخت،و امیدوارم که به داد این ساز برسند و من خودم به شخصه براى نشان دادنش تلاش میکنم،چون من و تمبک نداریم ،ماییم! حرف بعدى اینکه حتما محصولات فرهنگی را  اورجینال تهیه کنید،چون زمانى که شما ، پک سى دى یک اثر هنرى را باز میکنید،بر روى کاور آن نام سازها و نوازندگان ذکر شده و مخاطب حداقل با نام سازها آشنایى بهترى میتواند پیدا کند.

و با تهیه اورجینال یه اثر موسیقى میتوانیم تا حدى مانع از بین رفتن تولید  موسیقى شویم،من موزیسین هاى خیلى خوب و درجه یکى را میشناسم که به دلیل همین دانلود کردن ونخریدن اورجینال سى دى ایشان،آلبومشان با شکست روبه رو شده و واقعا هنرمند جوان ما به سختگى زندگى خود را میگذراند و با سیلى صورت خود را سرخ میکند.از هنرمندانمان حمایت کنیم.

انتهای خبر / منبع اختصاصی موسیقی ایده آل