گفت و گوی موسیقی ایده آل با « ایلرای عدمی » نوازنده ساز گیتار الکتریک / عدمی : هنرمندان تربیت نمیشنود ؛ بدنیا می آیند !

موسیقی ایده آل – مریم نجفی : گفتگوی موسیقی ایده آل با “ایلراى عدمى” نوازنده ى چیره دست گیتار الکتریک را در ادامه میخوانیم :
یک معرفی کوتاه از خودتان داشته باشید :
ایلرای عدمی هستم ، نوازنده ی گیتار الکتریک ؛ متولد اسفند /۵٧ هستم / از سن هفت سالگی به سوی موسیقی جذب شدم و به اصرار مادرم ساز پیانو را انتخاب کردم ؛ در نهایت در سن ١۴-١۵ سالگی با گیتار آشنا شدم و فراگیری آنرا اغاز کردم .
سالهای ٧١-٧٢ و اواخر دبیرستانم بود که بصورت حرفه ای وارد این عرصه شدم
ساز تخصصی من گیتار کلاسیک است .
البته پیانو را ، که ساز پایه است ؛ برای سلفژ و دیکته موسیقی و … مینوازم اما سازی که سالها برای آن زحمت کشیدم گیتار است .
از ابتدا چه چیزی شمارا به سمت نوازندگی و در کل موسیقی جذب کرد ؟
هم به دلیل ترغیب خانواده و هم به دلیل جو موجود در جامعه ای که در آن پرورش پیدا کردم ؛ زیرا در جامعه ی ما آشوری های مسیحی ، موسیقی در خانواده ها فراگیر است و حتماً چند عضو از خانواده موزیسین هستند ؛ و این قضیه درمورد خانواده ما نیز صادق بود .
با توجه به اینکه موسیقی در کشور ما خیلی وقت نیست که به این درجه از گستردگی و آزادی رسیده است ؛ ایا ورود شما به این عرصه با سختی همراه بود ؟
البته ما در دوره ی قبل هنرمندان خوبی مانند “قاسم افشار ” ، “سپهر ” و ” امین کریمی” داشتیم ، شاید فضا کمتر بود ، اما میتوان گفت نسل قبلی این راه را بما نشان داده و برای ما هموار تر کردند همانگونه که ما اینکار را برای نسل بعد میکنیم .
برداشت من از پرسش شما ؛ تنوع صدا ، سبک و استایل در این دوره است که ببشتر شده است.
مشکل خاصی پیش روی من نبود ؛ اولین اجرای من نیز در ایوان شمس در سال ٧٢ بود و تنها مشکلی که پیش روی ما بود ، تامین تجهیزات بود .
البته روی صحبت من بیشتر با خواننده هاییست که در آن سالها با توجه به محدودیت پذیرش جامعه نسبت به کسانی که سعی میکردند در موسیقی پاپ صاحب سبک شوند ، برای اخذ مجوز به در بسته خوردند !
من چون چندان درگیر اخذ مجوز نبوده ام نمیتوانم در این باره نظری بدهم .
گفتید که خارج از ایران هم فعالیت موسیقی داشته اید ؛ لطفا توضیح دهید .
من خارج از ایران زندگی نمیکردم و در سفرهای کاری ، به مسترکلاس ها نزد اساتید موسیقی مانند “دنیس تروبس” که در واقع ایشان مرا با گیتار الکتریک اشنا کردند ، میرفتم.
به ما نوار کاست های از قبل ضبط شده ای میدادند که من از روی انها تمرین میکردم و اکثر فعالیت های موسیقی من خارج از ایران ، برای یادگیری بوده است.
چه شد که تصمیم گرفتید فعالیت خود را در ایران ادامه بدهید ؟
رگ و ریشه و خانواده ی من در ایران است .
معتقدم که ارزش بالایی دارد ؛ اگر آدم در جایی که رگ و ریشه دارد پیشرفت کند .
از نظر من در سختی ها رشد کردن هنر است .
هر چند شاید خیلیها اینرا قبول نداشته باشند .

فکر میکنید تا کجا برای ادامه دادن موسیقی انرژی دارید ؟
تا بینهایت ، بی پایان .
جالب است بدانید شغل و رشته ی تحصیلی من ربطی به موسیقی ندارد؛ من مهندسی صنایع نفت خوانده ام و در حال حاضر در تامین صنایع نفت و گاز و پتروشیمی مشغول بکارم ؛ اما موسیقی چیزیست که همیشه با من بوده است .
شاید به همین دلیل است که میتوانید با خیال راحت به موسیقی بپردازید ؛ زیرا یکی از دغدغه های نوازنده ها خصوصا در ایران ، بحث امنیت شغلی است ؛ نوازنده ها در ایران در صورت تک شغلی بودن ، میدانند که اگر اتفاقی بیوفتد هیچ ساپورت خاصی ندارند و این میتواند برایشان مشکل ساز باشد !
حرفتان را تایید میکنم ؛ هنرمندان خیلی مظلومند ؛ شاید اگر مردم عادی فشار و استرسی که سر تمرین ها روی نوازنده ها وارد میشود را ببینند ؛ نظرشان را تغییر بدهند .
نوازندگی شغل سختی است .
البته چیز دیگری هم باعث ارامش خاطر من شده است ، اینکه وقتی شما در کارتان تخصص پیدا میکنید بدون تبلیغات شهرتی نسبی پیدا میکنید ؛ و در ادامه تبدیل به یک برند میشوید .
در مورد خودم این قضیه در تدریسم صادق است ، ١٨ سال است که تدریس میکنم و لطف و اعتماد هنرجوها برای من اعتبارافرین است .
اگر در کاری تخصص داشته باشیم خیلی از نگرانی ها در موارد بالا کمرنگ تر میشود .
قبول دارید که در ایران بخصوص روی استیج ؛ جو موسیقی خواننده محور است ؟
همه جای دنیا اینطور است .
البته این به فهم مخاطب بستگی دارد .

شاید یکی از دلایلش این باشد که چون برخی از مردم در موسیقی سواد آنچنانی ندارند
به این فکر نمیکنند که عدم حضور یکی از نوازنده ها در قطعه ی قابل پخش میتواند چقدر به کل قطعه اسیب بزند ؟!
الان اوضاع رو به بهبودی است .
من میبینم که جدیدا وقتی از کنسرت بازمیگردیم به طور مثال مردم از نوازنده ساکسفون یا گیتار و … تعریف میکنند.
یا مثلا فنپیج های نوازنده ها فالورهای زیادی دارد .
این علامت و شروع خوبیست ..
شما از راهی که در موسیقی پیش گرفتید راضی هستید ؟ اگر به سال ٧١-٧٢ بازگردید آیا تغییری در مسیر یا هدفتان ایجاد میکنید ؟
ایا از لحاظ کاری موزیک را فقط برای تفریح انتخاب نمیکنید ؟
موسیقی تفریح نیست ؛ موسیقی شخصیت است.
هنرمندان تربیت نمیشنود ؛ بدنیا می آیند .
تشکیل خانواده دادید؟
خیر
دلایل آن ربطی به موسیقی ندارد .
بنظر شما احساسات در تولید یک قطعه موسیقی چه تاثیری دارد ؟
من همیشه موسیقی را به دو بخشِ احساسات و علم تقسیم میکنم .
فراموش نکنیم که موسیقی علم است ؛ ارتباط مستقیمی با فیزیک و ریاضی نیز دارد .
اما وقتی ما به طور مثال به موسیقی فولکلر و روستایی گوش میدهیم ؛ حس را به طور کامل درک میکنیم .
موسیقی هر چقدر رسمی باشد باید حس را منتقل کند ؛ زیرا موسیقی هنر است .
گاهی اینقدر به دنبال حس میرویم که علم موسیقی را فراموش میکنیم و گاهی اینقدر سرگرم حساب و کتاب میشویم که یک قطعه ی بی احساس تولید میکنیم .
شما خودتان به چه سبک موسیقی علاقه بیشتری دارید؟
موسیقی در کل ارزشمند است . ای کاش به این صورت سبک بندی نمیشد .
به موسیقی کلاسیک علاقه دارم و البته تاثیر موسیقی دهه ۵٠،۶٠ و ٧٠ را نیز در نوازندگی من احساس میکنید .
تا الان با کدامیک از خوانندگان پاپ همکاری داشته اید ؟
“مهدی کاکاوند” ، “غلامرضا صنعتگر” ، “مازیار عصری ” ، “مجید اخشابی ” ،”روزبه نعمت الهی ” ، ” مازیار فلاحی ” ، “سروش یعقوبی ” ، “گروه آریان ” و ….
با توجه به اینکه غلامرضا صنعتگر ترک های مذهبی ، بخصوص برای امام رضا (ع) کار کرده است ، و با توجه به تفاوت دینی که شما دارید ؛ آیا این همکاری از سر علاقه خود شما بوده است یا حس خاصی نسبت به این قضیه نداشته اید؟
موسیقی ، موسیقی است .
اول از همه بگویم که من اقای صنعتگر را خیلی دوست دارم .
از نظر مذهبی باید بگویم که این قضیه برای من بسیار قابل احترام است .
من موسیقی مذهبی زیاد نواخته ام .
در کلیسا ها ، کنسرت های خیریه ، برای سالمندان و …
به همراه “هوتن جوادی ” در خیریه رعد نواختیم .
به همراه “معراج محمدی ” در اصفهان روی صحنه رفتیم که ایشان نیز موسیقی مذهبی زیاد کارکرده اند و به شخصه ترک “فاطمه ” را خیلی دوست دارم .
در جامعه ای که یک گروه نسبت به اکثریت کمتر هستند ؛ شاید احساس کنند که حق انتخاب کمتری داشته و در محدودیت قرار دارند ؛ آیا این قضیه شما را اذیت نکرده است ؟
قطعا خیر !
مظاف بر اینکه اگر از دید هنری _ تجاری نگاه کنیم من هر موسیقی را که خلاف ارزش های انسانی نباشد اجرا میکنم ؛ به هیچ وجه موسیقی که در ان به ملت و قشر و جنسیت و … توهین کند اجرا نمیکنم .
خیلی از دوستان هنرمند هستند که فکر میکنند موفقیتشان در ایران رقم نمیخورد و ایران را به قصد پیشرفت ترک میکنند اما خیلی از انها بازمیگردند ..!
من اینرا موثق میدانم که خیلی از هنرمندانی که خارج از کشور زندگی میکنند آرزو دارند به ایران بازگردند ، گاهی دل یکچیز میگوید و منافع مادی چیز دیگری ..
البته نوازندگانی هستند که خارج از ایران وضعیت مالی خوبی داشتند اما پس از چند سال بازگشته اند و حالا تبدیل به برند شده اند .
آرزویتان در زمینه موسیقی …؟
امیدوارم زمانی که موهایم سفید شد با دوستان هنرمندم بنشینیم و قطعات خاطره انگیز را اجرا کنیم .
امیدوارم مشکل مالی خاصی وجود نداشته باشد و ارتباط قوی ای با مخاطب داشته باشیم ..
حرف اخر ؟
ممنونم از وقت و انرژی که گذاشتید ، مشخص است که دلسوز هنر و موسیقی هستید
از شما ممنونم و برایتان آرزوی موفقیت دارم

تنظیم : سارا امینی

انتهای خبر / منبع اختصاصی موسیقی ایده آل