گفتگوی اختصاصی ایده آل با انوشیروان تربتی / کار موسیقی در ایران هیچ گونه تضمین شغلی ندارد!

موسیقی ایده آل – مریم نجفی : انوشیروان تربتی از موزیسین های کاربلدی است که او را در کنسرت های هنرمندانی چون زنده یاد مرتضی پاشایی،شهاب رمضان و … دیده ایم.به سراغ وی رفتیم و گپ و گفتی دوستانه را با وی انجام دادیم که در ادامه میخوانید :

چه شد که به سمت موسیقی کشیده شدید و این راه را برای زندگی انتخاب کردید ؟

پدر من موزیسین بود و از بچگی تنها چیزی که متوجه می شدم موسیقی بود،من با موسیقی بزرگ شدم!و این علاقه شدید باعث شد که خودم هم پیگیری کنم تا این که به جایگاهی که هستم رسیدم.

سبک موسیقی مورد علاقه تان چیست و کدام سبک را بیشتر گوش می کنید ؟

حقیقتا به خاطر سلیقه مردم و این که ما مجبور هستیم برای امرار معاش کردن کاری را انجام دهیم که عموم مردم آن را دوست داشته باشند،خیلی از موزیسین ها اصلا سلیقه خودشان هم تغییر کرده است!من خودم در دوران نوجوانی سبک های راک و بلوز را بسیار دوست داشتم و گوش می دادم.من معمولا به همه نوع موسیقی گوش می کنم و احساس می کنم اکثر موسیقی ها یک نکته مثبت در آن است.حتی رپ!

موسیقی سنتی چطور؟

ساز های موسیقی سنتی را بسیار دوست دارم اما فکر می کنم به خاطر فضای بسته ای که بزرگان این سبک ایجاد کرده اند و اجازه قانون شکنی در این سبک را نمی دهند خیلی زیاد نمی توانم این موسیقی را گوش کنم.اما آثار همایون شجریان را بسیار دوست دارم و به نظرم تنها کسی که می تواند این موسیقی را به جهان معرفی کند اوست.

کدام سازها را به طور تخصصی می نوازید ؟

پیانو و کیبورد را به صورت حرفه ای می زنم و در کنار آن گیتارودرام می زنم و سازهای دیگر را هم نمی توانم بگویم که نوازنده آن هستم اما با آن ها ارتباط دارم و گاهی اوقات می نوازم.

کدام ساز را بیشتر از همه دوست دارید؟

من همیشه دوست داشتم نوازنده درام باشم اما نمی دانم چرا به سمت کیبورد کشیده شدم!

چرا مدتی است که کم کار شده اید ؟

راستش را بخواهید من چون مدت زیادی افتخار این را داشتم که مرتضی پاشایی کار کنم ، بعد از فوت ایشان کمی از لحاظ روحی شرایط مناسبی نداشتم.چند پیشنهاد هم از سایر همکاران عزیز داشتم که ترجیح دادم مدت کوتاهی کار نکنم.حدود ۳-۴ ماه فعالیت زیادی نداشتم جز با کسانی که از قبل مسئولیت هایی در قبال آنان داشتم مثل شهاب رمضان.دلیل کم کاری ام شرایط روحی نامناسبم بود.اما سورپرایزهایی را برای مخاطبان آماده کرده ایم که انشالله بعد از ماه رمضان از آن ها رونمایی خواهد شد.

در حال حاضر با کدام خوانندگان به روی استیج می روید ؟

رهبر ارکستر شهاب رمضان هستم.سرپرست ارکستر امید حاجیلی هستم و یک سری از دوستان هستند که در حال ثبت گروه برای اجرای کنسرت ها هستیم که یکی از آن ها دوست بسیار بسیار خوبم « میثم ابراهیمی » است.همچنین دوتن دیگر از هنرمندان بسیار خوبمان هستند که فعلا اسامی آن ها را اعلام نمی کنم تا بعد ماه رمضان سورپرایز هایی را برای مخاطبان داشته باشیم.

آهنگسازی ، تنظیم یا نوازندگی ؟ کدام را بیشتر انجام داده اید و کدام را بیشتر دوست دارید ؟

من بیشتر روی استیج بوده ام و کار نوازندگی انجام داده ام و یک لذت خاصی در این کار است.اما از این به بعد این مساله کمرنگ تر خواهد شد و بیشتر به مساله آهنگسازی و تنظیم خواهم پرداخت.

برای خواننده شدن برنامه ای ندارید ؟

من قبل از این که به صورت حرفه ای وارد عرصه موسیقی شوم و نوازندگی کنم ، قصدم خوانندگی بود و یک آلبوم نصفه و نیمه را هم جمع کردم.اما بعد ترجیح دادم که یک مقداری از نزدیک این مساله را لمس کنم و وارد مارکت موسیقی و نوازندگی شدم.در ابتدا رهبر ارکستر مهدی مدرس بودم.بعد از آن با فریدون آسرایی همکاری هایی را انجام دادیم و بعد با مهدی یراحی،مرتضی پاشایی،امین رستمی و شهاب رمضان کار کردم.هنوز مطمئن نیستم اما اگر آن اتفاقی که می خواهم بیفتد شاید روزی تصمیم به خواندن هم بگیرم!

میخواهم کمی فضای مصاحبه را به سمتی ببریم که خوانندگان امروزی از نبود و یا کمی آن گلایه های زیادی دارند!به نظر شما تبلیغات چقدر در موفقیت و دیده شدن یک هنرمند موسیقی تاثیر دارد ؟

به نظر من حداقل ۵۰ در صد تاثیر دارد.تبلیغات تاثیر فروانی در دیده شدن و شناخته شدن یک هنرمند و علی الخصوص یک هنرمند موسیقی دارد.به نظر من بهترین شیوه تبلیغات برای یک خواننده ویدئو کلیپ است و یا تیتراژ های تلوزیونی که اگر صداوسیما فضا را کمی بازتر کند اتفاقات خوبی در این زمینه خواهد افتاد.امیدوارم به روزی برسیم که خواننده تیتراژ ها خیلی گزینشی انتخاب نشوند و همه بتوانند در یک چهارچوب خاص این فضا را تجربه کنند.بچه های داخل ایران واقعا خیلی زحمت می کشند و راه بسیار سختی را برای رسیدن به موفقیت در پیش دارند.اگر کمی سخت گیری ها در مراحل مجوزی و پخش ویدئو کلیپ کمتر شود بسیار می تواند در پیشرفت موسیقی کشورمان موثر باشد.

با تاسیس یک شبکه موسیقی موافق هستید ؟

بله صددرصد؛اما شبکه ای که افرادی که می توانند در آن شبکه حضور پیدا کنند گزینشی نباشند و فقط آشنایان رئیس شبکه و مجری نباشند که در این شبکه حضور پیدا کنند!

مساله نبود کپی رایت یکی از مشکلات بزرگی است که موسیقی کشورمان این روز ها با آن دست و پنجه نرم می کند.نظر شما در این مورد چیست ؟

برای تولید و انتشار یک اثر زحمات فراوانی کشیده می شود.به نظرم باید در این زمینه اطلاع رسانی بیشتری صورت گیرد.به عنوان مثال اگر یک مستند در این زمینه ساخته شود تا مردم زحماتی که برای تولید یک اثر کشیده می شود را لمس کنند می تواند تاثیر زیادی بر روی حل این موضوع داشته باشد.جدا از ضررمالی که یک تهیه کننده برای نبود این فرهنگ در کشور متحمل می شود ضربه ای که به یک هنرمند وارد می شود این است که آن خواننده دیگر با کیفیت سابق کار نمی کند و همین موضوع باعث افت کیفی موسیقی کشورمان می شود.

نظرتان در مورد وضعیت کلی موسیقی کشورمان چیست ؟

این سوال را چند نوع می توان پاسخ داد؛اگر بخواهم در مورد موسیقی پاپ و خواننده های که در آن فعالیت می کنند بپردازم فکر می کنم یک مقدار فضا ها تکراری شده است و نیاز به یک صدای جدید ، سبک جدید ، گفتار جدید و …. است و مسلما روز به روز در حال پیشرفت هستیم.فکر می کنم موسیقی این روز ها خیلی دم دستی شده است و هرکس می تواند با خرید یک کیبورد و یک نرم افزار اسم خود را تنظیم کننده بگذارد!و البته تنظیم کنندگان بسیار معروف و شناخته شده ای هم داریم که در حال حاضر فعالیت می کنند اما کوچک ترین چیزی از موسیقی نمی دانند!اما خب همه جای دنیا اینطور است و علم پیشرفت کرده است.فکر می کنم وزارت ارشاد هم اگر کمی از حساسیتی که روی ترانه یک اثر دارد را روی موسیقی آن هم داشته باشد و ریز بینانه تر نگاه کند فکر می کنم این وضعیت کمی بهتر شود.اگر موزیسین ها یک صنف داشته باشند که یک تایید صلاحیت از آن داشته باشند دیگر هرکسی نمی تواند به عنوان تنظیم کننده در مارکت رسمی کشور فعالیت کند مگر کسی که علم آن را داشته باشد.

شما به دلیل نوع حرفه و شغلتان مجبور هستید که مدت زمان زیادی را در سفر باشید؛این موضوع برایتان سخت نیست و به زندگی شخصیتان لطمه نمی زند؟

همانطور که گفتم در کشور ما به موزیسین ها بسیار ظلم می شود.هیچ جا صحبتی از آنان نمی شود.حقوقشان رعایت نمی شود.گاهی اوقات دستمزد یک خواننده برای اجرا صد برابر دستمزد یک نوازنده است که روی استیج خیلی بیشتر زحمت می کشد.اکثر خواننده هایمان به این فکر هستند که در آن دورانی که شناخته شده اند پول بیشتری جمع کنند و به کیفیت اجرا و نوازنده و صدابرداری توجهی نمی کنند.حتی من شاهد بودم که یک خواننده علنا قبل از اجرا گفت که این مردمی که در سالن هستند به خاطر من آمده اند و کسی توجه نمی کند که چه کسی بهتر ساز می زند! و این خیلی بد است.

در مورد جواب سوال اصلیتان هم باید بگویم که من این شرایط را بسیار زیاد تجربه کرده ام.مخصوصا این اواخر همکاری ام با مرتضی عزیز گاهی اوقات پیش می آمد که در یک ماه ما ۸-۹ روز در کنار خانواده باشیم و این قضیه واقعا سخت است.چون سالن استاندارد در شهرستان نداریم و باید وقت زیادی را برای ساندچک اختصاص دهیم و این موضوع بسیار طاقت فرساست.

تاثیرگذارترین فرد زندگیتان چه کسی است ؟

مادرم

تا بحال به انتشار یک آلبوم بی کلام فکر کرده اید؟

سه یا چهار بار حتی شروعش هم کردم.اما وقتی دیدم حمایتی نیست و سختی های زیادی بر سر راهم است قیدش را زدم.اما یک ایده ای دارم که با خانواده مرتضی عزیز هم صحبت کرده ام و شاید قطعاتی از مرتضی را به صورت بی کلام منتشر کنیم.البته هنوز هیچ چیز عملی نشده است و فقط در حد حرف است.

به برگزاری یه کنسرت بی کلام فکر نکرده اید ؟ آیا از شما برای پیوستن به این گروه ها دعوتی صورت گرفته است ؟

دعوت خاصی انجام نشده است اما یک سری صحبت ها با دوستان انجام دادیم که هنوز به نتیجه نرسیده است.چون من یک اعتقادی دارم و آن هم این است که یا یک کار را نباید شروع کرد ، یا اگر شروع کردی باید در حد توانت بهترین کار را انجام دهی.ایجاد یک گروه بی کلام و برگزاری کنسرت همانطور که گفتم نیازمند یک اسپانسر و حمایت است که وجود ندارد.حداقل چیزی که برای گروه بی کلام نیاز داری یک مکان برای تمرین است که تعداد سالن های تمرین بسیار کم است و همان ها هم که هستند صدابرداری شان افتضاح است و کسانی که در آن کار می کنند اصلا این کاره نیستند!فکر می کنم برای ان موضوع کمی باید فرهنگ سازی شود.خیلی از عموم مردم ما بعضی از سبک های موسیقی را اصلا نشنیده اند!و این موضوع به این خاطر است که جایی برای ارائه آن وجود ندارد!

بزرگترین هدف کاریتان چیست ؟

این است که بتوانم جوری کار کنم که خودم و کارهایم بین مردم محبوبیت داشته باشند و محدود به دوره و زمان خاصی نباشند ؛ و بیشتر از آن به موفقیت های بین المللی هم فکر می کنم.

برخی از نوازندگان بر این عقیده هستند که ما تا زمانی که جوان هستیم و استایل روی استیج ساز زدن را داریم می توانید کار کنیم و بعد از آن مشخص نیست که چه بر سرمان می آید و آینده شغلی مان تضمین نیست!نظر شما در این مورد چیست ؟

کلا کار موسیقی در ایران هیچ گونه تضمین شغلی ندارد.امکان دارد همین فردا صبح یک قانون جدید وضع شود و موسیقی به طور کل تعطیل شود!اما در مورد سال شما به نظر من اگر یک هنرمند بتواند خودش را به روز نگه دارد و هنرش را حفظ کند می تواند در هرزمان و سن و سالی ساز بزند.همانطور که افرادی چون فیروز ویسانلو،بابک ریاحی پور،هومن غفاری و … هستند که هنوز هم پس از سال ها بسیار موفق در حال کار هستند.

در طول روز چقدر از وقتتان را به موسیقی اختصاص می دهید ؟

آن قدیم ها که به صورت حرفه ای وارد دنیای موسیقی نشده بودم این مدت خیلی بیشتر بود اما در حال حاضر بیشتر درگیر حاشیه های موسیقی هستیم!مثل قرارداد بستن و به توافق رسیدن و …

اگر شرایطی برای شما پیش بیاید که یک شغل پردر آمد و تضمین شده از نظر آینده شغلی به شما پیشنهاد شود ؛ بین موسیقی و آن شغل کدام را انتخاب می کند؟

قطعا موسیقی را انتخاب خواهم کرد.هرچند دوستانی داشته ام که به دلیل مشکلات مالی متاسفانه موسیقی را رها کرده اند و به دنبال یک شغل دیگر رفته اند.

کمی از مرتضی پاشایی برایمان بگویید.

مرتضی شخصیت بسیار خاصی داشت.نه این که چون دوست صمیمی ام بود و با هم کار می کردیم این را بگویم.همه کسانی که وی را می شناختند بر این موضوع واقفند.بسیار شخصیت عجیبی داشت!به طور مثال اگر بخواهم برایتان بگویم این اواخر ما تعداد اجراهایمان بسیار زیاد شده بود و واقعا خسته شده بودیم.گاهی ۱۵ شب پشت هم در شهرهای مختلف اجرا داشتیم.ما خودمان اگر یک بیماری کوچک مثل سرماخوردگی می گرفتیم کلافه می شدیم و دیگر حال و حوصله هیچ کاری را نداشتیم.اما مرتضی با این که با آن بیماری وحشتناک دست و پنجه نرم می کرد به هیچ وجه ما نمیدیدم که بداخلاقی کند و یا به مخاطبش بی احترامی کند.در تمام کنسرت ها واقعا تا جایی که می توانست انرژی می گذاشت و تا جایی که اجازه می دادند می ایستاد و با همه هوادارانش عکس می گرفت.شما در طول عمر هنری مرتضی اگر نگاه کنید یک تیتر ازمصاحبه هایش پیدا نمی کنید که از کسی گله کرده باشد.شخصیت بسیار متواضعی داشت و اصلا اهل حاشیه نبود.من واقعا خیلی از او درس گرفتم و واقعا دلم برایش تنگ شده است!همیشه می گفت دلم می خواهد موسیقی ام تاریخ مصرف نداشته باشد و فکر می کنم این اتفاق افتاد و به چیزی که می خواست رسید.

چه زمانی کاملا به این باور رسیدید که مرتضی دیگر نیست؟

راستش را بخواهید نه من بلکه اکثر اطرافیانش هنوز به این باور نرسیده اند.چون خودش اصلا اهل تسلیم شدن نبود.روحیه بسیار بالایی داشت و خیلی برایم جال بود طوری در مورد بیماری اش صحبت می کرد که انگار سرما خورده است! همه ما با روحیه بد می رفتیم پیش مرتضی و با روحیه خوب بر میگشتیم.هنرمند اگر خودش هم فوت کند آثارش باقی می ماند و فکر می کنم مرتضی هیچ وقت فراموش نمی شود.

به عنوان حرف آخر اگر صحبتی باقی مانده است بفرمایید.

امیدوارم روزی برسد که هم مسئولین هم مردم حمایت بیشتری از موسیقی کنند.خداروشکر روزبه روز این وضعیت بهتر می شود و مردم بیشتر آلبوم ها را به صورت اورجینال تهیه می کنند.همچنین امیدوارم که مردم همه ی عوامل در موفقیت یک قطعه موثر بدانند.از نوازنده گرفته تا آهنگساز و تنظیم کننده.نه این که فقط به خواننده توجه کنند.

در ادامه تصویر این مصاحبه و همچنین ویدئوی اختصاصی موسیقی ایده آل را از نواختن ساز توسط « انوشیروان تربتی » را مشاهده می نمایید.

دانلود ویدئوی نواختن ساز انوشیروان تربتی ( اختصاصی ایده آل )

نگارش و تنظیم مصاحبه : محمد کردی

عکس و ویدئو : نیما معتمدی

تدوین : علیرضا صبوری

انتهای خبر / منبع اختصاصی موسیقی ایده ال