عمرانلو: شاید فراموش کرده بودم که در ایران زندگی میکنم / مگر ما مدعی فتح قله شده ایم؟!

موسیقی ایده آل-مریم رفایی: انتشار خبر حضور «گروه آوازی تهران» به سرپرستی «میلاد عمرانلو» در فستیوال جهانی گروه های کر در کشور لتونی به همراه «پیروز ارجمند» مدیرکل دفتر موسیقی و کسب دو مدال طلا و یک مدال نقره سر و صدای زیادی را برپا کرد و از طرفی در شامگاه ۲۶ مردادماه با حضور مسئولین و بزرگان موسیقی همچون استاد «محمدرضا شجریان»، «نادر مشایخی»، «علی مرادخانی» و «حمیدرضا نوربخش» مدیرعامل خانه موسیقی از این گروه در تالار وحدت تجلیل به عمل آمد و لوح سپاسی از طرف خانه موسیقی به این گروه آوازی اهدا شد اما انتشار مطلبی در خبرگزاری ایسنا با عنوان "آخر شدیم و مدال جهانی به دست آوردیم؟!" بیشترین جنجال ره به همراه داشت، طبق این مطلب منتشر شده تمام تلاش های این گروه تاحدی زیر سوال رفت و موجب شد این همه شوق و شعف و شادمانی برای یک دستاورد ملی تبدیل به سکوت و تردید در میان اهالی هنر و هواداران این گروه آوازی شود. پس از انتشار پاسخ سرپرست گروه آوازی به سراغ وی رفتیم و گفتگوی کوتاهی را با عمرانلو انجام دادیم که خواندن آن خالی از لطف نیست.

درمورد مطلب منتشر شده توسط خبرگزاری "ایسنا" برایمان بگویید و چه واکنشی نسبت به پاسخ شما داشتند؟

مطلب منتشر شده مبنی بر این بود که ما همه چیز را به طور کامل نگفتیم در صورتی که صحبت کردن درباره فستیوال نیاز به شرایط و یا نشست خبری دارد و باید مصاحبه کاملی انجام شود که بتوانیم همه چیز را بیان کنیم به اضافه اینکه دکترارجمند و بنده در شب تقدیر از گروه در تالار وحدت اعلام کردیم که فستیوال از نظر نوع اهدای مدال و جوایز همانند المپیادهای علمی است. المپیادهای علمی هم به گونه ای است که به شما می گویند به طور مثال نمره تان از چهل بیشتر شود مدال برنز، از شصت که رد شود مدال نقره و از هشتاد که بالاتر برود مدال طلا می گیرید. ضمن اینکه ما در مصاحبه ها و اخبارهایمان در هیچ کجا ذکر نکردیم که مقام اول یا دوم را به دست آورده ایم. به دلیل اینکه گروه ها به صورت کیفی ارزیابی می شوند. همانطور که گفتم برای بیان تمام این صحبت ها نیاز به یک نشست خبری داشتیم و از آقای ارجمند نیز درخواست کردیم و ایشان هم به هر حال مشکلات و کارهای خودشان را دارند و به من گفتند که دوست داشتند قبل از مراسم تجلیل، نشست خبری می گذاشتند و اطلاعات کاملی از فستیوال را ارائه می کردیم و بعد از آن به مراسم تجلیل میرفتیم. اما به خاطر یکسری نا هماهنگی های بین خانه موسیقی و دفتر موسیقی این اتفاق صورت نگرفت تا اینکه این اتفاق افتاد و عده ای اخبار اشتباه و اطلاعات نادرست را به ما نسبت دادند و منتشر کردند و گفتند که این ها حقیقت نداشته و این فستیوال بی ارزش بوده است. مگر می شود فستیوالی که بیست و هشت هزار نفر در آن شرکت می کنند بی ارزش باشد؟ همانند این است که بگوییم؛ جام جهانی ارزش ندارد! شصت کشور در این فستیوال حضور داشتند و این طور نیست که بگویید هرکسی که دلش بخواهد میتواند شرکت کند. فستیوال یک سطح (CHAMPION) و یک سطح (OPEN) دارد یعنی آن هایی که تازه می خواهند تجربه کنند و آن هایی که در سری های قبل مقام به دست آورده اند و جایگاه جهانی شان مشخص شده است و ما در سطح (CHAMPION) و در سه شاخه شرکت کردیم. این توضیحات را دادیم و در نهایت به آن ها گفتم هدف اصلی ما فقط دریافت سه مدال نبود.البته از این اتفاقی که افتاده است خیلی خوشحال هستیم. شخصا قبل از حضورمان در فستیوال تصورم این بود که نهایتا یک مدال طلا، یک مدال نقره و یک مدال برنز دریافت کنیم به دلیل اینکه از بالا بودن سطح مسابقات اطلاع داشتم و با وجود سطح خوبمان هنوز اختلافات فاحشی با سطح اول دنیا داریم. هدف اصلی ما از حضوردر فستیوال این بود که چهره واقعی و درستی از هنرمندان و مردم ایران را نشان بدهیم و خیلی خوشحال هستم که بیش از ده نفر آمدند و این را گفتند که شما بهترین سفرای مملکت تان هستید و در شبکه های مختلف تبلیغات منفی از شما می شود اما حالا که شما را می بینیم متوجه می شویم که آن ها صادقانه نیست یا داوری که من را در آغوش میگیرد و میگوید اجرای شما فوق العاده بود وما طور دیگری به فرهنگ شما نگاه می کنیم. این از همه چیز برای من مهم تر است حالا چه بهتر که مدالی هم که بدست آمده است. اما بحث اصلی، بحث فرهنگی است برای من بحث فرهنگ و ارتقاء چهره مملکتم خیلی مهم است و نمیشود با مدال طلا، پول یا جایزه درستش کرد. برای شرکت در این فستیوال اعضای گروه بخشی از هزینه ها را از جیب شان گذاشتند، بخش دیگری را وزرات ارشاد کمک کرد و یک بخشش را هم از شرکتی گرفتیم که هم اکنون باید دو شب اجرا برایشان داشته باشیم و یک سوم از هزینه ها به اندازه مبلغی که وزارت ارشاد به ما پرداخت کرد را شخصا از جیبم پرداخت کردم که این اتفاق بیافتد به دلیل اینکه مطمئن بودم وقتی که برگردیم اینگونه نیست که هزینه هایمان را پرداخت کنند و اکثرا درگیر هیاهو و بزرگنمایی می شوند وهرکسی به سهم خودش دوست دارد در این اتفاق شریک باشد. خیلی ها تبریک گفتند وهنوز هم میگویند. اما یک عده با یکسری صحبت هایی که بخش از آن صحیح است و با تفسیر اشتباه، این سوء تفاهم ها را به وجود آورده اند. امیدوارم اگر سال آینده یا چند ماه دیگر گروهی از ایران رفتند و موفقعیتی به دست آوردند ما خوشحال شویم و اگر تبریک نمی گوییم، منکر موفقیت شان هم نشویم. ما خودمان می دانیم اهمیت و ارزشش فستیوال چقدر بوده است اما عده ای دوست دارند بزرگتر نشان دهند و برخی بخاطر حمایتی که از ما کردند دوست دارند برایشان دستاوردی داشته باشیم شاید بشود به آن ها حق داد و اصلاً از این همه هیجانی که دارند ناراحت نمیشوم حتی از آن هایی که آن همه مقرضانه و با غرض ورزی پیش میروند هم ناراحت نیستم. مهم این است که کارمان را با ایمان انجام دادیم و تک تک اعضای گروه خوشحال هستیم از اینکه تمام این اتفاقات مهم برایمان افتاده است.

چقدر در روحیه شما و اعضای گروه تان تاثیر گذاشته است؟

شخصا شاید به اندازه یک ساعتی خیلی ناراحت شدم به خاطر اینکه توقع نداشتم. عقیده ام بر این است که اگر تبریک نمیگوید، اشکالی ندارد شاید از نظر شما اتفاق مهمی نبوده است. اصلا به بعد مدالش کاری ندارم حداقل میشد از بعد فرهنگی به ماجرا نگاه کرد. شاید فراموش کرده بودم که در ایران زندگی میکنم. در آنجا باید مشاهده میکردید که گروه های هر کشور برای یکدیگر چه کار میکنند. نمی گویم در ایران همه به این شکل هستند اما عده ای خوشحال نمی شوند شاید به آنجایی که در موسیقی می خواستند، نرسیده اند و فکر میکنند حق شان خورده شده است و یا ما لیاقت اش را نداشتیم شاید اگر در جایگاه آن ها قرار بگیریم بهشان حق بدهیم ولی این رسم جوانمردی نیست اگر از کسی حمایت نمیکنیم با یکسری تفسیر های اشتباه، تخریبشان کنیم. اعضای گروه هم تقریبا با من هم عقیده هستند و برایشان جای سوال بود و میگفتند مگر ما مدعی فتح قله شده ایم؟! ما گفتیم رفته ایم و یک مدال نقره و دو طلا گرفته ایم و هنوز هم همین را میگوییم و در جایی مدعی اول یا دوم شدن هم نبوده ایم. اما بعد از گذشت بیست و چهار ساعت خوشحال هم هستیم به دلیل اینکه میدانیم این ها نشان دهنده چیست.

صحبت های پیش آمده بر روی اجرایتان تاثیر میگذارد؟

تاثیر مثبت می گذارد. ما میاییم که خودمان را اثبات کنیم و بگوییم اگر جایی رفتیم براساس این توانایی ها بوده است. مدعی نیستیم که ما بهترین هستیم خودمان میدانیم چه ضعف هایی داریم و به هرحال من به عنوان یک موزیسین به این مسئله کاملا واقف هستم حتی برایش برنامه ریزی کرده ام و قصد دارم معلم کر از خارج از ایران بیاوریم تا با اعضای گروه کار بکند و هرکسی بخواهد نیز می تواند استفاده کند. به دلیل اینکه هدف ما ارتقاء سطح فرهنگی کر است و هم اکنون در این زمینه کاری انجام میدهیم که تاثیر مثبت بگذارد. سعی هم میکنیم که در کنسرتمان بهترین شرایط را از لحاظ روحی داشته باشیم و بهترین اجرایی که می توانیم را انجام بدهیم فقط برای اینکه خودمان خوشحال باشیم و مخاطبین در سالن نباید احساس کنند که ما ناراحت هستیم و یا چیزی ما را دلسرد کرده است. ما مطمئنیم که انقدر هستیم که خیلی ها نمی توانند ما را تحمل کنند. با وجود اینکه اگر ببینم گروهی در ایران حتی در رشته خودم کنسرت میدهد و انقدر اجرایش عالی بوده است، تحسین شان می کنم. حتی بارها در کنار گروه های کر نشسته ام و ساز زدم. حتی هفته آینده گروه کر «فیلارمونیک ایران» به سرپرستی آقای «شفقی نژاد» را بدون در نظر گرفتن چشم داشت مالی، همراهی میکنم برای اینکه عقیده دارم در کنار فعالیت هایی که دارم و زندگیم را میگذرانم در جاهایی لازم است از هنر خودم در راستای کمک به هنرمندان دیگر استفاده کنم و اگر ببینم گروهی به هرجای دنیا رفته است و موفقیتی را به دست آورده خوشحال می شوم کما اینکه در سال ۹۱ گروه «پاسارگاد» را به دلیل مشکل سربازی یکی از خوانندگانشان، همراهی کردم و حتی بخشی از هزینه هایم را هم پرداخت کردم که این اتفاق بیافتد.

پیگیر مطلب منتشر شده هستید؟

در وهله اول بخشی از پیگیری ها به دفتر موسیقی واگذار میکنم به دلیل اینکه در متن منتشر شده کم به شان آن ها توهین نشده و توقع دارم دفتر موسیقی به صورت جدی پیگیر این موضوع باشد به دلیل اینکه در متن منتشر شده به هنرمندانی که در شب تقدیر حضور داشتند نیز توهین شده است این وظیفه را داشتیم بخاطر مخاطبانمان توضیح بدهیم که متاسفانه داشتند این ذهنیت ها را با تفسیر اشتباه ترویج میدادند. ما توضیح مان را دادیم و پذیرفتن آن را به مخاطبین مان واگذار میکنیم. مسلما مردم می توانند درک کنند اگر اتفاقی افتاده در نتیجه چه مسائلی بوده است و آنقدر هم انرژی نداریم که بخواهیم بجای تمرکز بر روی کارهایمان دنبال این مسائل باشیم و فقط در حدی نیاز توضیح دادیم.

حرف آخر؟

از اعضای گروه که در مدت سفر فشارهای سنگین کاری را تحمل کردند و از جیب شان پول گذاشتند و شرایط سخت فستیوال را پذیرفتند تشکر میکنم به دلیل اینکه میدانستند برای تفریح نمی رویم و خیلی سخت است که شما یک هفته به یک جای خوش آب و هوا بروید اما تمام تمرکزتان بر روی کارتان باشد بدون اینکه بخواهید جایی بروید. از تمام هنرمندانی که از روز اول برگشتمان به ما تبریک گفتند و هنرمندانی که از ما حمایت و تقدیر کردند علل الخصوص «استاد شجریان» که در راس همه قرار دارند و «دکتر پیروز ارجمند» و «حمیدرضا نوربخش» تشکر میکنم. مخصوصا آقای ارجمند که خودشان حضور داشتند و شاهد اتفاقات بزرگ بودند و متاسف هستم برای هنرمندانی که بدون در نظر گرفتن واقعیت صحبت می کنند.