علی عطری - موسیقی ایده آل

دنیام اندازه ی اتاقمه و..

بالکن خونه روو به آزادی

گیر کردم تموم روزامو

توی این حکمتِ خدادای

گیر کردم میون دنیایی

که من و فکرمو…نمیفهمه

بُهت طولانی نگاهایِ…

اجتماعی که خیلی بی رحمه

خنده ی طعنه دارتون مثل

نمکِ روی زخم میمونه

بغض،راه گلومو میبنده

وقتی میگین آهاااااای دیوونه

ترس داره نگاه معصومم؟

من به این مهربونی… آرومی

دلخورم از تموم کاراتون

منِ تنهایِ چشم بادومی

من یه آدم درست مثل شمام

من نه دیوم نه شاخ و دم دارم

دیوونه واژه ی قشنگی نیس

دکترم میگه "سندروم" دارم

بیست قرنه منو نمیبینید

توی این اجتماع توو خالی

به خدا حق زندگی دارم

وای از این فکر های پوشالی!

وقتی ذهنِ سیا سفید شما

توی تاریکیای شب مونده

خوش به حال منی که خوشیدم

خوش به حالِ منِ عقب مونده…

تقدیم به کودکان سندروم داون که کمربند مشکی عشق را در دان سندروم گرفته اند!