کیتارو: آمدن به ایران رویای من بود/ رویای ترین شب جاده ابریشم رقم خورد

موسیقی ایده آل- مریم رفائی: حضور در سومین شب از اجرای کیتارو یک تجربه ی باورنکردنی و حرفه ای بود. باورنکردی بخاطر حضور یک موزیسین جهانی در ایران و حرفه ای بخاطر اینکه این شانس را داشتم که خبر این اتفاق خاص در هنر ایران را بنویسم.
ظهر روز جمعه پیامکی آمد که یک شب دیگر نیز کنسرت کیتارو به دلیل استقبال فراوان تمدید شده است. دیدن این خبر خوشحال کننده بود چراکه مردم این سری از یک اجرای حرفه ای حمایت کرده اند و اینکه یک شب دیگر پایتخت پذیرای اجرای «کیتارو» شده است و سه هزار و پانصد نفر دیگر می توانند از موسیقی جهانی لذت ببرند.
به سالن وزارت کشور که رسیدم با حجم زیادی از افراد مختلف مواجه شدم با تیپ ها و شخصیت های متفاوت و می شد هر رده سنی را در بین آنها پیدا کنی. شاید در دو شب گذشته ناهماهنگی هایی وجود داشت اما در شب سوم هماهنگی به صورت منظم انجام شده بود و رفت و آمد ها با سهولت انجام می شد اما طبق معمول و مرسوم کنسرت های ایران این اجرا نیز با سی دقیقه تاخیر اغاز شد. چراغ ها خاموش شد! کیتارو بر روی صحنه آمد و مردم به احترام هنرش ایستاده وی را تشویق کردند و او هم با ادای احترام به حضار به سمت ساز فلوت اش رفت و با همراهی و فضا سازی دو نوازنده کیبورد شروع به نواختن قطعه «Mercury»، «Temple bell»، «Silk road» کرد و همه را میان بودن و نبودن درست لابه لای موسیقی اش گذاشت. این قطعه به پایان رسید حالا نوبت به صدا درآمدن ناقوس ها بود، "دینگ دینگ دینگ" همانطور که صدای ناقوس ها به گوش میرسید؛ نوازندگان کیبورد، ویولن،درامز و گیتار الکتریک در جایشان قرار گرفتند و «Caeavansary» نواخته شد هرچه موسیقی جلوتر میرفت آشنا تر می شد و همین امر باعث تشویق یکباره تماشاگران شد و انتهای این قطعه ابتدای «Hajimori sozo» همان (جاده ابریشم) آهنگ محبوب ایرانی ها بود که به نوعی با شکوه تر اجرا شد.
این اولین باری بود که در یک کنسرت کم تر کسی را میدیدم که گوشی به دست باشد و بدون بردن لذت از موسیقی، فیلم بگیرد. تمام حاضرین در سالن محو موسیقی کیتارو شده بودند. حقا که راست میگفت موسیقی اش از دل طبیعت است، موسیقی اش جان داشت و نیازی نداشت خواننده ای بیاید و بخواند. موسیقی حرفش را میزد و حضار فقط گوششان را سپرده بودند به موسیقی.
«Aqua» آخرین قطعه پارت اول اجرا بود پس از اتمام این قطعه نوزاندگان صحنه را ترک کردند و کیتارو به زبان فارس به تماشاگران "سلام" داد و ادامه ی صحبت هایش توسط مترجم، ترجمه می شد. کیتارو در ابتدای صحبت هایش اعلام کرد که اولین بار است که به ایران می آید و گفت: خیلی خوشحالم، یک زمانی آمدن به ایران رویای من بود. او همچنین به آهنگسازی مستند «جاده ابریشم» در سی و پنج سال پیش اشاره کرد و گفت: وقتی ملودی این مستند را می ساختم به این فکر میکردم که من می توانم به ایران بیایم؟! و این رویای من به حقیقت پیوست. در ادامه صحبت هایش از ارکستر سمفونیک تهران تشکر کرد و از مردم خواهش کرد که از موسیقی لذت ببرند.
در میانه های صحبت های «کیتارو» ارکستر ایرانی بر روی صحنه آمد. نوازندگان ایرانی تمام توان و استعدادشان گذاشتند و به صورت جدی کیتارو را همراهی کردند. در این کنسرت خبری از عکس سلفی میانه های اجرا نبود حتی آنقدر جدی بودند که کمتر لبخند بر روی لبانشان دیده می شد. آنها میدانستند این فرصتی نیست که نصیب هر نوازنده ای شود و بتواند در کنار یک موزیسین جهانی ساز بزند. البته شب چهارم اجرا برای برخی از آنها به دلیل تداخل با اجرای «شیپور صلح» سخت تر  هم می شود و باید خودشان را به سرعت از آن اجرا به تالار وزارت کشور برسانند. بلاخره این سختی ها ارزشش را دارد چرا که آنها دوسالی است فقط اسم نوازنده "ارکستر سمفونیک تهران" را یدک می کشند و این فرصتی است که بار دیگر کنار هم جمع شوند اما حرفه ای تر از قبل و کنار یک موزیسین جهانی بنوازند. 
در پارت دوم این اجرا؛ قطعات «koi»، «Orochi»، «Heaven and earth»، «Thinking of you»، «matsuri»، «reimei» اینبار  با همان حس و حال با همراهی نوازندگان ایرانی اجرا شد. حضار ایستادن و شروع به تشویق کیتارو و اعضای ارکسترش کردند و کیتارو با علامت دستش از آنها خواست که سرجایشان بنشینند چون سورپرایز اصلی کنسرت در قطعه پایانی بود. اجرای قطعه «kokoro» برای اولین بار آن هم فقط در ایران. که «kokoro» حسن ختام اجرای سومین شب از اجرای کیتارو بود. مردم آنقدر هیجان زده بودند که پس از ترک استیج نیز وی را همچنان تشویق میکردند که همین امر باعث حضور دوباره کیتارو و ادای احترام وی به حضار شد.
یک شب دیگر هم جاده ابریشم در پایتخت نواخته شد. همه حضار حتی مهمانان این برنامه از جمله «ناصر چشم آذر»، «جواد یحیوی»، «احسان نی زن» و… بدون هیچ صحبتی سالن را ترک کردند. اما حالا باید دید بازهم پایتخت میزبان موزیسین های جهانی خواهد بود یا باید از این شب ها به عنوان شبهای تکرار نشدنی یاد کرد؟!
 
این کنسرت به تهیه کنندگی شرکت «طنین رویای پارسه» و همکاری شرکت «نای و نی» برگزار شد.

در ادامه بیننده تصاویری اط این کنسرت از نگاه دوربین «سمیرا سلیمانی نژاد» باشید.