مصاحبه مهرزاد خواجه امیری با مجله آمریکایی ceo_na

موسیقی ایده آل : مهرزاد خواجه امیری آهنگساز و نوازنده سبک نیوایج در ایران به سبب ساخت آثار زیبا و به یاد ماندنی و مطابق استاندارد های جهانی، توانسته است در بسیاری از جشنواره ها و مسابقات جهانی برای موسیقی ایران افتخار بیافریند. 

این بار مجله موسیقی Chief Executive Officer North America (ceo_na) ، با وی مصاحبه کرده تا از روند پیشرفت سبک نیوایج و تأثیر گذاری و اشتغال زایی این هنرمند در مارکت موسیقی با پیشگامی در توسعه سبک نیوایج در ایران جویا شود.
متن کامل ترجمه شده فارسی این مصاحبه را در ادامه بخوانید:

۱٫خواننده یا گروه موسیقی مشهور شدن در ایران چقدر سخت یا آسان است؟

راستش را بخواهید نمی‌توان تنها گفت که مشهوریت در ایران یا سخت است و یا آسان. بلکه افراد بسیاری در ذهن من هستند که می‌توانم از سختی یا آسانی معروفیتشان برایتان مثال بزنم؛ پس بهتر است بگویم که هم سخت است و هم آسان؛ سخت است زمانی که یک هنرمند در ابتدا هیچگونه پشتوانه مالی  نداشته و از حمایت یک گروه یا اکیپ خاصی نیز برخوردار نباشد. در این صورت باید تنها به استعداد خود تکیه کرده و با نشان دادن هنرش برای رسیدن به موفقیت تلاش کند. البته این را نیز نباید نادیده گرفت که یک سری از آهنگسازهایی که خود به جایگاه مناسبی در عرصه موسیقی رسیده‌اند، بدون چشم‌داشت مالی با خوانندگانی مستعد کار کرده‌اند و با این همکاری زمینه لازم برای مشهوریت بیشتر هر دو طرف را فراهم کرده‌اند. برعکس این موضوع هم هست؛گاهی خواننده ای که ممکن است نه استعداد و نه صدای قابل قبولی داشته باشد با صرف هزینه زیاد، تبلیغات گسترده و داشتن پشتوانه‌های حمایتی، بتواند هرچند کوتاه، اما به راحتی جایی در خانواده موسیقی ایرانی برای خود باز کند.

2. خواننده ها و موزیسین ها در ایران چه کارهایی انجام می دهند تا به خوبی شناخته شوند؟ لیبل های موسیقی موفقیت آمیز در ایران چگونه اندازه گیری می شوند؟

فکر می‌کنم که خوانندگان، هر کاری که برای شناخته شدن لازم است از تهیه آلبوم، برگزاری کنسرت و قبول اجرا برای ارگان‌ها و شرکت‌ها گرفته تا تبلیغات مجازی و یا حتی اجرا در مراسم عروسی را انجام می‌دهند. نوازنده‌ها نیز با نوازندگی در استودیوها، استیج‌ها و مراسم به فعالیت خود در این زمینه ادامه می‌دهند. در خصوص بخش دوم سؤالتان نیز بهتر است بگویم که اصلاً لیبل به آن صورتی که مد نظر شماست در ایران وجود ندارد، چون در همه جای دنیا زمانی که اثری منتشر می‌شود کدی به آن اثر تعلق می‌گیرد که این کد حقوق مادی و معنوی‌ای از جمله کپی رایت را به خواننده، نوازنده و یا شرکت منتشر کننده اثر واگذار می‌کند که تخطی از این حقوق در تمام جهان قابل پیگیری است. در ایران نیز این کد توسط وزرات ارشاد داده می‌شود اما متاسفانه قابل پیگیری نیست و در حتی سطح کشوری نیز چندان رعایت نمی شوند.

۳-وضعیت فرهنگی و اقتصادی موسیقی ایران را در مقایسه با موسیقی جهان چگونه می بینید؟

فکر می کنم که فرهنگ، حداقل در زمینه موسیقی نسبت به سال های گذشته بهبود پیدا کرده است. در حال حاضر در ایران خوانندگان زیادی داریم که هر کدام به شیوه خود پیش رفته و سبک خاصی را  نیز انتخاب کرده اند و اکثر مخاطبان نیز با احترام به سلیقه یکدیگر و هنرمندان، تنها به شنیدن و یا نشنیدن آن اثر اکتفا کرده و کمتر دست به مقایسه می‌زنند. اما در مورد وضعیت اقتصادی باید بگویم که به نظر من موسیقی به صورت بالقوه یکی از پول سازترین حرفه ها در جهان و ایران است. اما میزان خوب یا بد بودن وضعیت اقتصادی هنرمندان در ایران به همان سؤال ابتدایی شما و داشتن پشتوانه‌های مالی و حمایتی درست و یا اشتباه بر می‌گردد؛ که این همان تفاوتی است که هنرمندان ایران با سایر نقاط دارند. اگر شایسته سالاری نباشد، اگر حمایت درستی وجود نداشته باشد، میتوان هنرمند با استعداد اما بی پول و بی هنر پولدار را هم در ایران دید.

۴-به نظر شما طی ۱۰ سال آینده کدام سبک موسیقی در ایران موفق تر خواهد بود و طرفداران بیشتری را به خود جذب خواهد کرد؟

نظر شخصی من این است که سبک اینسترومنتال طی سال های آینده جهش خوبی خواهد داشت. در حال حاضر نیز روز به روز بر تعداد مخاطبان این سبک افزوده می‌شود.

۵-با توجه به اینکه شما یکی از موفق ترین موزیسین های سبک نیو ایج در ایران هستید و با توجه به محدودیتهایی که موسیقی نیو ایج در ایران با آن مواجه است، به نظر شما چگونه می توان در این سبک در ایران موفق بود؟

 سبک نیو ایج در ایران نوپا است و بسیاری از مردم با آن آشنایی ندارند. برخلاف نظر بسیاری از افراد، مردم ایران موسیقی خوب را کاملاً می‌فهمند و اگر کار خوب به آن‌ها ارایه شود و با این سبک نیز آشنا شوند؛ قطعاً آن را خواهند شنید. این تصور ذهنی من نیست بلکه نتیجه تجربه کاری در عرصه نیوایج و برگزاری کنسرت‌هایی با این سبک در ایران است. اگر مردم موسیقی پاپ را بیشتر می‌شنوند و می‌پذیرند به این خاطر است که سایر سبک‌ها به آن‌ها شناسانده نشده است. پس همانند سبک پاپ، برای نیوایج نیز با تلاش، تبلیغات زیاد و سرمایه گذاری مناسب می‌توان مخاطبان زیادی یافت.

اتفاقاً برگزاری کنسرت در این سبک مخصوصاً وقتی ارکسترال کار شود به حمایت بیشتری نسبت به سبک پاپ احتیاج دارد؛ چرا که نیازمند نوازندگان زیاد، زیر ساخت‌های مناسب، تمرین در استودیوهای خاص و …. است. علاوه بر این هماهنگی تعداد زیادی از افراد و نوازندگان با هم، برای گذاشتن اجرا در این سبک نیز بسیار سخت است چرا که به سبب مشکلات اقتصادی هر کدام از نوازندگان ممکن است چندین شغل داشته باشند که این امر کار را سخت تر می‌کند.

۶-اخیرا در ایران شاهد بروز گروه ها و خواننده هایی در سبک پاپ هستیم که در بدو ورود و با داشتن آثار نه چندان قوی، شهرت و محبوبیت بسیاری در ایران به دست آورده و شاهد کنسرتهای پی در پی و موفقیت اقتصادی آنها نیز هستیم، به نظرتان چه چیزی باعث چنین جریانی در ایران شده است و برای مدیریت یا برطرف کردن این جریان چه راهکارهایی پیشنهاد می کنید؟

من نمی‌‌توانم بگویم که فردی که در این نقطه قرار گرفته آیا لیاقت و توان رسیدن به این جایگاه را داشته است یا خیر، چرا که مردم تعیین کننده هستند. اما به طور کلی در علم موسیقی، همانند سایر علوم می‌توان به ویژگی هایی کلی اشاره کرد که داشتن آن‌ها خوب و نداشتن آن‌ها بد است. دسته‌ای که این ویژگی ها را نداشته باشند حتی اگر شنیده شوند به همان سرعتی که آمدند حذف خواهند شد. اما در این بین فقط آن دسته از افرادی می مانند که نباید عمر و استعدادشان به باد رود. شاید جدا از بخش خصوصی، دولت و وزارت ارشاد که وابسته به آن است بتوانند با برگزاری جشنواره ها، فعالیت‌های استعدادیابی و … به دور از هیچ باند بازی، کمک شایانی به افراد مستعد کرده و با اینگونه حمایت‌ها، هم فرهنگ و هم سلیقه موسیقایی مردم ایرانی را بهبود ببخشند و هم به افراد مستعد برای دیده شدن و رسیدن به جایگاهی که لیاقتش را دارند کمک کنند.

۷-دوست دارید این مصاحبه را چگونه به پایان برسانید؟

در پایان من آرزو می کنم که برای موسیقی و به خصوص سبک نیوایج در ایران اتفاقات خوبی بیافتد؛ چرا که مردم ایران با جان و دل این موسیقی را می شنوند و آن را دوست دارند. رسانه ها پل های ارتباطی افراد در دنیا هستند و می توانند بسیار کمک کننده باشند. شاید اگر حمایت رسانه های جهانی و شرکت های جهانی از هنرمندان ایرانی هم بیشتر شود بتوانیم روز به روز پیشرفت بهتری داشته باشیم.

در نهایت از شما تشکر میکنم، برایتان آرزوی موفقیت دارم و امیدوارم که موسیقی همچنان آرامش دهنده ترین  و صلح بخش ترین اتفاق این جهان باشد و بماند.

انتهای خبر /