احمد امیرخلیلی

دنیام تویی، جوونم به تو بستس
توو فکرتم، توو خواب و بیداری
هرجا تو رو می بینم این روزا
توو پارک و دانشگاه و اخباری…

خاطرخواهاتو دور کن دختر
وقتی که حرف عشق من می شه
هیشکی مثه من نیس می دونی
یه عاشق ِ داغ ِ دوآتیشه

توو فکر اشغالِ دلت هستم
توو سرزمین ِ قلبت آزادم
هرجا برم زندوونیم بی تو
من توو اوین ِ قلبت آزادم

با خواستگارای تو درگیرم
دورِت یه لشگر تانک می چینم
من “نصرتی” می شم رقیبامو
توو هر لباسی “شیث” می بینم

چک می کشی می گی برو اما
از اختـلاس و رشـوه بیزارم
نه! “سه هزار میلیارد” کافی نیس
من خیلی بیشتر دوستت دارم…

توی ِ رکـود عشق این روزا
گاهی وزیر اقتصـادم باش
جای تو استیضاح شم؟ باشه
اما تو رای اعتمـادم باش

از تو نوشتم هر کجا رفتم
تو متن هر تکلیف و انشامی
((من با صداش از خواب پا میشم))
موضوع : “بیداریِ اسلامی…”

هف تیر ِ چشماتو بگیر رو من
من کشته ی اون هفتمین تیرم
این آخرین معبر بیا رد شیم
واست دوباره روی مین میرم

من قد یارانت کمم اما
تهران-تورنتو زیر پاهامه
باتو همه دنیا رو می گردم
با “خاوری”…!!! که ارث ِ بابامه

***
این شعر بود یا شِر نمی دونم
دوستام همه گفتن که عالی بود
من تازه می فهمم که “گلشیفته”
واسه چی رفته سمت هالیوود..