زرد یواش : گاهی هنگام اجرا؛ سازهای ما را می شکستند !

موسیقی ایده آل – مریم نجفی : گروه های موسیقی خیابانی گروه هایی هستند که در سطح بین المللی بسیار جا افتاده هستند و طرفداران خاص خودشان را دارند ؛ در کشور ما مدتی است گروهی به نام " زرد یواش" یا “Slow Yellow” پا در عرصه اجراهای زنده خیابانی نهاده است و توانسته مخاطبان زیادی را هم برای خود دست و پا کند.به سراغ آن ها رفتیم و پای صحبت ها و درددل های " محمد فروزانفر " نوازنده گروه و همچنین " پیام ملکوتی " سرپرست گروه نشستیم که در ادامه این گفت و گو را می خوانید :

لطفا خودتان را به طور کامل معرفی کنید

محمد فروزانفر هستم.سال ۱۳۷۱ در یک  خانواده مذهبی به دنیا آمدم. در ابتدا قاری قران بودم. حقیقت را بگویم در آن فضا آرامشی نگرفتم و این شد که به سمت موسیقی کشیده شدم. شغلم را رها کردم و به گروه پیوستم و همینجا موسیقی را یاد گرفتم.

هدف اصلی شما و هم گروهیانتان چیست؟

هدف ما رسیدن به نقطه ایست که اهدافمان تحقق پیدا کند و قدمی در راه فرهنگ سازی ایران برداریم.

فکر میکنید در این راه چقدر موفق بوده اید؟

 از نقطه ای که من به گروه ملحق شدم درصد موفقیتمان صد درصد بوده است.

چقدر کارتان سخت است؟

خیلی…پیش از هر چیز هزبنه های بالا کار را سخت کرده است. سفرهای استانی هم درآمدی ندارند. از طرفی تفریح خاصی هم نداریم. هرروز کار و کار!

آیا تصمیم ندارید تعداد اعضای گروه را افزایش دهید؟

گروه ما سه نفره است. من و برادران پیام و پدرام ملکوتی. اگر نیازی باشد افرادی هستند که ساز میزنند اما پول میخواهند! ما سه نفر همیشه پای ثابت بوده ایم.

درحال حاضر در زندگیتان احساس خوشبختی میکنید؟

چون امید به آینده دارم بله احساس خوشبختی میکنم.

آینده را چطور میبینید؟ به عبارتی از نظر شما بزرگترین اتفاقی که قرار است برای "زرد یواش" بیوفتد چیست؟

به  نقطه ای برسد که حرفش شنیده شود. البته تا به امروز تا حدی این اتفاق افتاده ولی همه گیر نیست . چون خیلی ها مارو نمیشناسند!

در ایران معروف شدن گاهی خیلی آسان و گاهی خیلی سخت است! شما چه شد که ریسک کردید پا گذاشتید در کاری که نمیدانستید توان رسیدن به اهدافتان را دارید یا خیر؟

حقیقت امر را آقا پیام که از سال ۸۱ شروع به این کار کرد میداند. من حدود هفت ماه است که به گروه پیوستم. من در واقع یار کمکی بودم و تا آخرش هستم.

——————————————————

لطفا خودتان را معرفی کنید.

من پیام ملکوتی هستم سرپرست گروه متولد سال ۱۳۵۹

شما دقیقا چه سازی میزنید؟

من به همراه برادرم گیتار میزنیم و خواننده گروه هم هستیم.

چه زمانی کار موسیقی را جدای از این گروه آغاز کردید؟

من در خانواده اهل موسیقی بزرگ شدم. پدرم از زمان قبل از انقلاب ساز میزد و گاهی هم میخواند. از بچگی با انواع سازها آشنایی داشتم. در نهایت گیتار را انتخاب کردم. گیتار هم خودم به صورت سمعی یاد گرفتم و هیچ کلاسی نرفتم اما به واسطه اعتیاد پیشرفتی نداشتم! تنها نقطه مثبت من حفظ آموخته هایم بود. سرانجام از سال ۸۱ از پاساژ گیشا شروع کردم به موسیقی خیابانی…

آیا میتوانم از گذشتتان بپرسم؟

بله حتما!

چی شد که به سمت اعتیاد کشیده شدید؟

اعتیاد یک مسئله اپیدمی در جهان است و مجموعه ای از عادتهاست! یکی اعتیاد به کار دارد. یکی اعتیاد به ماشین… بدترین نوع اعتیاد به مواد مخدر و الکل است. انسان به دلیل خلا های درونی یا به عبارتی عدم وجود خداوند به سمت اعتیاد کشیده میشود. به این معنی که درک نکرده کیست و وظیفه او چیست؟!

درحال حاضر احساس خوشبختی میکنید؟

من الان به خاطر درد و رنجی که کشیدم و خودم را ازداخل لجنی که فرو رفته بودم نجات دادم و پاک زندگی میکنم راضی و خوشحالم و خدا را شاکرم. این اتفاق در زندگی من موهبت الهی بود!

چه زمانی اعتیاد را ترک کردید؟

از ۱۳ مهر۱۳۹۲  چراغی در ذهنم روشن شد و دیگر سمت مواد مخدر نرفتم. از نظر من در مبحث اعتیاد طول پاکی مهم نیست عرض و وسعتش مهم است!

چه شد که تصمیم گرفتید وارد کار موسیقی خیابانی شوید؟

در سال ۱۳۸۱ من تنها ساز میزدم و اصلا هیچ اطلاعاتی از موسیقی خیابانی نداشتم. در واقع الان سه سال است به این درک رسیده ام که وظیفه هنر و هنرمند ایجاد آرامش و فرهنگ وساختن بستر مناسب برای جامعه است. ما با این هدف این کار را شروع کردیم.

اهداف گروه "زرد یواش" چیست؟

اولین هدف ما ترویج فرهنگ اهدای خون است. از مردم عزیز میخواهیم هر زمان در هفته به جز پنجشنبه ها و جمعه ها تا ساعت ۱ ظهر به بیمارستان شریعتی مراجعه و خون خود را اهداء کنند تا در صورت ضرورت در جهت درمان بیماران سرطانی از آن استفاده شود.

هدف بعدی ما داشتن ایرانی پاک و زیباست. متاسفانه تمام کشور از آشغال و زباله پر شده! باید به بچه ها و نسل های بعد احترام گذاشت.انشاالله بعد از انتشار آلبوم تصمیم داریم با اعضای گروه اشغال زدایی کنیم و این کار را خواهیم کرد تا حدودی ایران از زباله پاک شود!

و در نهایت هدف ما کارتون خواب های ایران هستند. تصمیم داریم کمپی راه اندازی کنیم و با تدریس موسیقی به معتادان در انها ایجاد انگیزه کنیم.

سختی های کارتان کجاست؟

سختی کار ما سرما و گرماست در خیابان. افرادیست که به ذات خداوند توهین میکنند! چرا میگویم توهین؟ چون موسیقی صدای خداست. خواندن با صوت قرآن نوعی موسیقی است!

متاسقانه گاهی هنگام اجرا آلات موسیقی ما توسط برخی مامورین آسیب میبینند و شکسته میشوند! این یعنی توهین به ذات خداوند. چون همین موسیقی در مواقعی خیلی به انسان کمک میکند.

انسان سه کالبد دارد: جسم روح و روان! کالبد روح انسان نیاز به موسیقی دارد و نباید جلوی این قضیه را گرفت.

فکر میکنید تا چند سال دیگر به کارتان ادامه میدهید؟ بالاترین نقطه ای که میخواهید برسید کجاست؟ چفدر با آن فاصله دارید؟

ما تا زمانیکه آلبوم منتشر کنیم کف خیابان ساز میزنیم. البته اگر به ما اجازه بدهند و جلویمان را نگیرند! اگر هم اجازه ندهند ما تلاشمان را میکنیم که شناخته شویم که هم پول خوب دربیاوریم و هم کلاممان شنیده شود.

در تمام دنیا موسیقی خیابانی شناخته شده است و ارزش و جایگاه خودش را دارد. چرا نباید در ایران مکانی باشد که هنرمندان هنرنمایی کنند برای کسانی که توانایی پرداخت پول کلان در کنسرت ها را ندارند. خیلی هنرمندان خیابانی وجود دارند که از همه لحاظ توانمند هستند.

آیا بعد از انتشار آلبوم هم فکر میکنید دوست داشته باشید در خیابان ساز بزنید؟

صد درصد بله…ما به نوعی اعتیاد به موسیقی خیابانی پیدا کره ایم! چیزی که وجود دارد این است که ما از یک سری مسائل خسته ایم که به امید خدا بعد از انتشار آلبوم میتوانیم برخی فاکتورها را ایجاد کنیم و بعضی مشکلات هم کم تر میشود.

با کدام هنرمندان از نزدیک ارتباط دارید؟

با کاوه آفاق- مجید صالحی- نصرالله رادش و مرحوم داوود اسدی

جای چه چیزی یا چه کسی را در زندگیتان خالی میبینید؟

برادرم پژمان که بر اثر سرطان فوت کرد جایش خیلی خالیست!

اما جای خالی این روزای ایران ما این است که هیچ کس سر جایش نیست! ما با تمام تضادهایی که بین ارگان ها و مردم وجود دارد یک سری منافع مشترک داریم که تلاشمان این است پلی شویم بین دولت و مردم و یک اتفاق جالب ایجاد کنیم.

چرا "زرد یواش" ؟

روزی پدرام یک فولکس واگن زرد در تهران دیده بود که خیلی یواش راه میرفت! تصمیم داشتیم آن را بخریم و ایران را بگردیم اما نتوانستیم. در نهایت به جایش اسم گروه به این نام شد.

سبک کارتان چیست؟

سبک کار ما "فانک" است. اما در حال حاضر همه نوع سبکی کار میکنیم.

در حال حاضر بزگترین آرزوی شخصی زندگیتان چیست؟

آرزوی شخصی من انتشار آلبوم است. حسی که من تا به امروز به تلاش و صبوری گروه دارم ایمان دارم که موفق میشویم.

کار تصویری انجام نمیدهید؟

بله تصمیم داریم برای یکی از ترک ها کلیپ بسازیم.

از نظر شما بزرگترین مشکل موسیقی ایران چیست؟

از نظر من موسیقی حال حاضر ایران دچار مشکل یکنواختی شده است. آلبوم ها  صداها  تنظیم ها همه شبیه هم شده اند! خیلی کم پیش می آید کار متفاوتی بشنیم.

کار کدام هنرمند را بیشتر دنبال میکنید؟

من چون پیرمرد شدم کارهای "فریدون فروغی" و "فرهاد" و این تیپ کارها را گوش میدهم (باخنده)

بیشتر کارهایتان را کجا ضبط میکنید؟

ما یک استودیو خانگی داریم و همانجا ضبط میکنیم.

فکر میکنید آلبوم کی منتشر میشود؟

تقریبا دو سه هفته دیگر برای تایید به وزارت ارشاد میدهیم.

چه کسی پررنگترین نقش را در موفقیتتان داشته است؟

اول از همه پدر و مادرم که همیشه حمایت کردند و همچنین برادرم پدرام. ضمنا عشق قدرتمند ترین سلاح برای موفقیت است.

صحبت پایانی:

از خداوند  مردم و مسئولینی که مارا حمایت کردند تشکر میکنم. همچنین پیام " زرد یواش "  این است: نگذارید خستگی پاها قلب ها را خسته کند!

ٱگاه . شکرگزار و سبز باشید…

WWW.INSTAGRAM.COM/IDEALMUSIC1

WWW.INSTAGRAM.COM/SLOW_YELLOW

WWW.INSTAGRAM.COM/PEDRAM_MALAKOOTI

WWW.INSTAGRAM.COM/PAYAM_MALAKOOTI

WWW.INSTAGRAM.COM/MOHAMMAD_FROUZANFAR

تنظیم مصاحبه: نرگس مطیع

انتهای خبر / منبع اختصاصی موسیقی ایده آل