اکران خصوصی مستند دیگه دیره درباره تورج شعبان خانی

موسیقی ایده آل – مریم رفائی : درباره «تورج شعبان خانی» زیاد نمی دانستم فقط یکباری با او درمورد «فرهاد مهراد» صحبت کرده بودم. اکران خصوصی «دیگه دیره»مستندی درباره شعبان خانی بهانه خوبی برای آشنایی بیشتر با وی و زندگی هنریش بود.

عصر جمعه دوم آبان ماه درکافه آوانسن در نیم طبقه بالایی سینما بلوار، برای اولین بار مستند زندگینامه «تورج شعبان خانی» به صورت اختصاصی با حضور جمعی از اهالی هنر اکران شد. چراغ ها خاموش شد، پس از شمارش معکوس مستند «دیگه دیره» پخش شد. ابتدای این مستند، تورج شعبان خوانی سیگارش را روشن کرد و بعد از چند پک، شروع به نواختن گیتار و خواندن "هنوزم چشمای تو، مثل شبای پر ستاره ست/هنوزم دیدن تو، برام مثل عمر دوباره ست"کرد. می گفت بالای پنجاه نفر این آهنگ را با تنظیم های متفاوت خوانده اند.

از خودش گفت و خانواده پرجمعیتی که هفت فرزند داشتند، از خانواده ای که به فکر خوب زندگی کردن بودند و از پدری که می خواند و مادری که شعر می نوشت. می گفت دستگاه های موسیقی را از پدرش یاد گرفته است. اولین سازش را برادرش در سن ۱۶-۱۷سالگی برایش می خرد اما بعد از دوسال می بیند که با ساز ویولن جور نیست و با پول تو جیبی هایش از خیابان منوچهری، گیتار می خرد و وارد موسیقی می شود.

با گروهی شروع به خواندن می کند و اصلا در خط آهنگسازی نبوده است اما در یکی از اجراهایش با مردی با نام «خسرو هریتاش» آشنا می شود و اولین آهنگسازی فیلم را با فیلم او (آدمک) آغاز می کند و خواننده ای را از صفر میاورد و «فریدون فروغی» معرفی می شود.

از دوران سربازی اش می گوید از خاطره تلخ ترانه سرایی می گوید که ترانه سرایی را کنار میگذارد. خاطرات یکی پس از دیگری مرور می شود و میرسد به برنامه تلوزیونی چهارشنبه های شبکه دو، برنامه «دوست دارم دوست دارم» و از خوانندگی «سیمین غانم» و «پری زنگنه» در این برنامه می گوید.

شعبان خانی حرف هایش رنگ دلتنگی میداد از همکاریش با خیلی ها حرف زد، خاطرات خوبش کم نبود اما گلایه اش از دو خواننده را نتوانست نگوید همان هایی که دلش را سوزانده بودند،" با آهنگ «نازی ناز کن که نازت یه سرونازه» تورج، بیشتر مورد توجه قرار می گیرد و زندگی اش مسیر تازه ای را طی کند و آن یکی همانی بود که پیش از سریال «خانه به دوش» با آهنگ هایی از تورج به محبوبیت رسیده بود "
تورج از ماندنش در ایران گفت، از اینکه اگر می خواست می توانست برای همیشه برود، مثل خیلی ها که رفتند اما ماندن را ترجیح میدهد و با تمام کار نکردن ها می ماند. از آلبوم «غزل» گفت و همکاریش با «محمدعلی بهمنی» از آهنگ «مثل هیچکس» خشایار اعتمادی و کارهای بعد از انقلاب اش. آخر مستند هم به سراغ «دیگه دیره» میرود و با نگاه پر از بغض تورج پایان می یابد.

مستند «دیگه دیره» کاری از «آرش معدنی پور» و «وهاب گائنی» است که در پایان مراسم اکران، «جواد یحیوی» از طرف تمام عوامل از حاضرین برای حضورشان تشکر کرد و از شعبان خانی تقدیر به عمل رساندند و هدیه ای را توسط «محمدعلی بهمنی» به شعبان خوانی به رسم یادبود اهدا کردند.