موسیقی ایده آل – محمد کردی:میلاد نودست،از نوازندگان جوان و بسیار خوب موسیقی کشورمان است که اجرا و نواختنش را خیلی از مخاطبین موسیقی کشورمان دوست دارند.به سراغش رفتیم و گفت و گویی را با او ترتیب دادیم که در ادامه می خوانید :

موسیقی را از کجا شروع کردید و چه شد که به سمت موسیقی کشیده شدید ؟

تقریبا ۷-۸ سالم بود که برادر بزرگترم یک پیانو خرید و من هم کم کم به این سمت کشیده شدم.۹ سالم که شد برادرم گیتار خرید.از روی کنجکاوی و بازیگوشی من هم شروع کردم به دست زدن به گیتار برادرم.کم کم این علاقه در من نیز به وجود آمد و یک گیتار برای خودم خریدم و شروع به کار کردن کردم.استاد خاصی هم نداشتم.مسائل ابتدایی را از برادرم آموختم و تا الان هرچیزی که دارم خودم استاد خودم بودم.کار بسیار سختی بود.به عنوان مثال بر روی یک تکنیک ۶ ماه کار میکردم و بعد می فهمیدم که اشتباه است و مجیور می شدم دوباره از اول شروع کنم.البته این موضوع باعث شد که تجربه ام بیشتر شود و همه چیز حاضر و آماده برایم مهیا نباشد.

ساز تخصصی تان چیست؟

ساز تخصصی ام که گیتار است اما در کنار آن پیانو و سنتور هم می زنم.البته نه به صورت حرفه ای.

اولین بار کی به روی استیج رفتید؟

سال ۷۹-۸۰ بود که با گروه «بیستون» در اصفهان به روی استیج رفتم.در آن زمان من کوچکترین فرد گروه بودم و برای گروه ملودی میزدم.بعد از آن هم چند اجرای خیریه رفتم.

تا کنون با چه خوانندگانی به روی صحنه رفته اید؟

قبل از این که به این سوال شما پاسخ دهم باید بگویم که ما به دلیل شرایط کاری پدرم در اصفهان زندگی می کردیم و من هر یک روز در میان از اصفهان برای تمرین و اجرا به تهران می آمدم.روزهای سختی را گذارندم.اما پس از آن که به تهران آمدیم با «علی اصحابی» روی صحنه رفتم و پس از آن هم که بهمن ماه سال ۹۰ به گروه مازیار پیوستم.

چه شد که به گروه مازیار فلاحی آمدید؟ و دلیل این که ۳ سال است که ثابت با گروه مازیار می زنید چیست؟چون این اتفاق به ندرت در موسیقی کشورمان پیش می آید.

از طریق یکی از دوستانم با مازیار آشنا شدم،با هم صحبت کردیم و به توافق رسیدیم.در آن زمان همه چیز خیلی خوب بود،اخلاق ها خوب بود،کسی در کار دیگری دخالت نمی کرد،خود مازیار و مدیر برنامه هایش خوب بودند و آرامش داشتم.در آن زمان پیشنهاداتی بسیار خوبی داشتم که اگر قبول میکردم خیلی به نفعم میشد.اما چون با مازیار قرارداد داشتم این کار را نکردم.اما الان حدود یک ماه است که دیگر کار نمیکنیم.

یعنی از گروه مازیار بیرون آمدی؟

بله،حدود یک ماه است که از گروه جدا شدم و چهارمین نفری هستم که جدا می شوم.

دلیل این اتفاق چیست؟

من خودم به شخصه دیگر آن آرامشی که لازمه ی کارم بود را نداشتم.کسی را مقصر نمی کنم شاید هم تقصیر من بوده است و اشتباه از من است؛اما شرایط دیگر برایم مساعد نبود.

به نظرت در ایران خواننده سالاری وجود دارد؟

بله ۱۰۰% وجود دارد؛البته فقط مختص ایران نیست،در همه جای دنیا این گونه است اما خب شدتش خیلی کمتر است. متاسفانه در موسیقی کشور ما تا خواننده نباشی هنرت را درک نمی کنند،تا خواننده نباشی نمی توانی پول خوب در بیاوری.مردم ما آن چنان نوازنده ها را نمی شناسند،فقط خواننده را می بینند.مگر این که یک نوازنده آنقدر کارش خوب باشد که خودش مطرح شود.اما ای کاش که اینطور نبود.این در صورتی است که یک نوازنده می تواند با یک تک ساز کنسرت بدهد و مردم هم بلیط بخرند و بیایند اجرای او را تماشا کنند و لذت ببرند،اما خواننده نمی تواند بدون هیچ سازی و تنها با صدای خودش کنسرت بگذارد.نباید شرایط طوری باشد که دستمزد خواننده ۵۰ برابر یا در برخی موارد ۱۰۰ برابر دستمزد نوازنده باشد.به هر حال وقتی تهیه کننده کنسرت سود میکند،خواننده سود میکنند،چرا باید نوازنده حقش ضایع شود؟به هر حال نوازنده هم وقت گذاشته است هزینه صرف کرده است یاد گرفته است.حالا که موقع درو کردن زحماتش است نباید زحمات و هنرش بی منت باشد.باید انرژی داشته باشد تا بتواند به کارش ادامه دهد.البته ناگفته نماند که تعدادی از نوارندگان که به عنوان مثال ۲۰ سال است که در کنسرت های تهران ساز می زنند و کارشان نیز بسیار خوب است دستمزد خوبی هم دریافت می کنند.به جز این دوستان بقیه نوازندگان واقعا حق واقعی خود را دریافت نمیکنند.داریم نوازندگانی که با ۸۰ هزار تومان به روی صحنه می روند تنها برای این که با خواننده عکس سلفی بگیرند ودر صفحات مجازی شان به اشتراک بگذارند تا بگویند من با فلان خواننده ساز می زنم!

فکر میکنی برای اصلاح این مساله چه باید کرد؟

در حال حاضر چیزی که باب شده است این است که خواننده و تهیه کننده پرس و جو می کنند که فلان خواننده و تهیه کننده به نوازنده گیتارشان چقدر می دهند؟آن ها هم همان مبلغ را می دهند.می گویند اگر بیشتر به نوازنده دستمزد بدهیم پررو می شوند!این دیدگاه آن هاست.به نظر من این مساله درست شدنی نیست.مگر آن که نوازندگان هر سازی یک کمپین برای خود تشکیل دهند و یک مبلغی را تعیین کنند و بگویند که زیر این مبلغ با هیچ خواننده ای کار نخواهیم کرد؛اما خب همیشه کسانی هستند که نقض کننده اند.

برگردیم سر بحث کار های خودت؛بر اساس تحقیقاتی که انجام داده ام آنطور که پیداست پیش از انتشار قطعه «داری میری» چند قطعه دیگر نیز منتشر کرده بودی؛درست است؟

بله؛بگذارید یک موضوعی را مطرح کنم،خیلی ها در صفحات مجازی به من پیام میدهند و می گویند چرا هر نوازند ای که از خواننده جدا می شود خواننده می شود.من از طریق این رسانه می خواهم پاسخ این دوستان را بدهم.من قبل از این که با مازیار آشنا شوم سال ۱۳۸۸ یک آلبوم اینسترومنتال با نام «نوای باران» را از طریق کمپانی آوای باربد منتشر کردم که در آن سبک فلامینگو را نواخته بودم.پس از آن سال ۸۹ اولین قطعه با کلام با صدای خودم را با نام «زمستان» منتشر کردم.پس از آن نیز به ترتیب قطعات«هم زبون»،«لحظه ها»،«یه کاری کن» و «فقط یه دروغ بود» را منتشر کردم.این ها مال قبل از زمانی است که من با خواننده معروفی کار بکنم.پس از آن که به گروه مازیار پیوستم قصد داشتم تک آهنگ دیگری را منتشر کنم که وقتی مازیار این مساله را فهمید بسیار ناراحت شد و مثل این که دوست نداشت من این کار را کنم.ایشان پیغام فرستادند که نخوان من هم گفتم چشم!

در مورد آخرین قطعه ای که منتشر کردی با نام «داری میری» کمی توضیح دهید؛استقبال چگونه بود؟

قطعه ی «داری میری» اولین تجربه تنظیم من بود.ترانه،آهنگ و تنظیم این کار را خودم انجام دادم و تمامی گیتارهایش را هم خودم زدم.من خودم این قطعه را قطعه ای معمولی می دانم اما خیلی ها از من خواستند که قطعه ای را منتشر کنم.

قطعه ی دیگری هم آماده انتشار دارید؟

بله،یک قطعه دیگر است که طی هفته های آینده منتشر خواهد شد.هنوز اسمی برای این قطعه انتخاب نکرده ام اما ترانه و آهنگ آن از خودم است و تنظیم آن را استاد «امیر توسلی» انجام داده اند.ایشان از قدیمی های موسیقی کشور هستند و موسیقی های فیلم های سینمایی و سریال های بسیاری را ساخته اند.

قصد انتشار آلبوم ندارید؟

در حال انجام کارهای نهایی آلبومم هستم.آلبومی که ۵ سال پیش می خواستم منتشر کنم را الان با تنظیم ها و ایده های جدید منتشر خواهم کرد.سعی کرده ام که آلبوم فوق العاده احساسی را آماده کنم و همه قشر های جامعه بتوانند با آن ارتباط برقرار کنند.

به عنوان حرف آخر هم اگر صحبتی باقی مانده است بفرمایید.

حرفی که می خواهم به عنوان حرف آخرم بزنم هیچ ربطی به بحثمان ندارد.اما چون می دانم خیلی ها این مصاحبه را می خوانند دوست دارم بگویم که خیلی خوب است اگر قدر همدیگر را بدانیم و آدم هایی که به دردمان می خورند را ساده از دست ندهیم و در عوض آدم هایی که به دردمان نمیخورند را دودستی بچسبیم.یادمان باشد که بودیم و که هستیم،از کجا آمده ایم و به کجا رسیدیم.آرزوی می کنم خدا هرچیزی را که می خواهد به من بدهد اول جنبه ی آن را به من بدهد.یک تشکر ویژه هم از سایت موسیقی ایده آل می کنم که همیشه به من لطف داشته است و امیدوارم که روزی بتوانم این لطف را جبران کنم.

 

انتهای خبر / منبع اختصاصی موسیقی ایده آل

 

Leave a Reply

Your email address will not be published.