مهدی ایوبی: مدار بی قراری آلبومی است در خور توجه و شنیدن!

اگر مجموعه عوامل یک آلبوم موسیقی را به بازیکنان یک تیم فوتبال تشبیه کنیم، به نظرم دروازه‌بان این تیم، ترانه‌سرای اثر است و دروازه‌بان اگر دروازه‌بان باشد، تیم به این راحتی‌ها گل نمی‌خورَد! حتی اگر در پست‌های باقی مانده هماهنگ نبودیم و گل نزدیم، می‌توانیم امیدوار باشیم که در نهایت بازی صفر – صفر تمام شود!

محسن شیرالی را به عنوان یک هم‌صنف و کارورز ترانه، از انتشار تک ترانه‌اش با سینا حجازی (تهمت) و کمی بعدتر، با ترانه‌های بازی و خیلی ممنونم سیاوش قمیشی می‌شناسم. از نزدیک ندیده‌امش و به غیر از گپ نصف و نیمه‌ای در محیط مجازی که به حقیقتی هم منجر نشد، به خاطر ندارم تبادل نظری کرده باشیم و صد البته که اینها دلیل نمی‌شود که پی‌گیر ترانه‌هایش نبوده باشم. گاهی با ترانه‌ای ذوق زده‌ام کرده و گاهی بابت بی‌دقتی‌هایش حرص خورده‌ام! مثل این خط از آلبوم قبلی بابک جهانبخش (اکسیژن):

توی دلم جز عشق تو ، علاقه‌ای رواج نیست!

و اشتباهی که در برگزیدن فعل داشته است و باید نوشته می‌شد علاقه‌ای رواج ندارد که در تنگنای قافیه و ردیف این شده است که می‌بینید و حتی در ترانه‌ای مثل همین خوبه (ابراهیم حامدی/شادمهر عقیلی) مشکوک شده‌ام که اصلن آیا این ترانه را هم شیرالی نوشه؟

  مدار بی قراری را چند بار و با دقت شنیدم و بدون تعارف لذت بردم از مجموعه‌ای که محترم به گوش می‌رسد. محسن شیرالی در این آلبوم خوش درخشیده و تقریبن در هر ترانه از یازده ترانه‌اش، آمده است که غافلگیرت کند. دایره واژگانی گسترده، احساس پایدار، ربط‌های افقی و عمودی درست، ضربه‌های به جا و درآمده، شاعرانگی و تازگی و به روز بودن زاویه‌ی دید و کلمات انتخاب شده، کلام محسن شیرالی را به مهمترین و بهترین بخش آلبوم مدار بی قراری بدل کرده است. آلبومی که البته مجموعه‌ی درستی است و بدون شک نقطه‌ی عطفی محسوب می‌شود در سیر فعالیت بابک جهانبخش.

در روزهایی که بدون رفیق، در بازار ترانه دیده نمی‌شوی، محسن شیرالی حتی با چشم غیر مسلح هم دیده می‌شود! جوانی که جانش را جاری کرده بین کلماتش! حالا تو بگو ترانه‌های آلبوم روی کاغذ رفتار عروضی درست و مناسبی ندارند! مهم این است که همین ترانه‌ها در تلفیق  با موسیقی و آوای بابک جهانبخش، به منزل رسیده‌اند و نتیجه دل‌چسب است.

اینسرت سه لتی، جادار و تقریبن خوش‌طرح مدار بی قراری را جست و جو کردم پی عکسی از ترانه سرا که صد البته مولف اثر است و متاسفانه به جز عکسهای درشت خواننده چیزی نیافتم و برایم جالب بود که چگونه ممکن است بخش بزرگی از بار مجموعه روی دوشت باشد و اینقدر زحمت کشیده باشی و در انتها صاحب اثر (بخوانید خواننده‌ی اثر) لازم ندانسته باشد که بیشتر از اسمت چیزی در اینسرت بیاورد. اگر اینگونه باشد غم انگیز است و البته احتمال دیگری هم هست و شاید خواننده خواسته باشد و شیرالی موافقت نکرده باشد که امیدواریم همین‌طور باشد. کسی چه می‌داند؟! هر چه که هست مدار بی قراری آلبومی است در خور توجه و شنیدن. اگر تا کنون نشنیده‌اید، نسخه‌ی اصلی را تهیه کنید و نگذارید خستگی بماند به تن سازندگان اثر،  به خصوص رفیق و هم صنف ندیده‌ام محسن شیرالی!

مهدی ایوبی

۲۶ شهریور ۱۳۹۳