موسیقی ایده آل : علی موسوی شاعر مازندرانی، متولد شش شهریور ١٣۵٨ است. شاید درست ترین تعبیر از احوالات وی نام کتابی باشد که در سال ٩٢منتشر کرده است؛ ” نهنگ توی تنگ “! تلاش های او در عرصه شعر و ترانه باعث شده که مهم ترین ویژگی اش، شاعرانگی باشد نه معلولیت مادرزادی از ناحیه نخاع.
سید علی موسوی در شعر و ترانه استان مازندران جایگاه ویژه ای دارد اما مخاطب عام تنها تصویری در قاب برنامه ماه عسل سال ٩١ از او در ذهن دارد و چندان با وی آشنا نیست. فرصتی دست داد تا به منزل اش رفته از حال و احوال این روز هایش پرس و جو کنیم.

موسوی در ابتدای مصاحبه با اشاره به شروع دوران فعالیت اش گفت: اولین شعر‌‌ ام به نام ” مترسک ” را در سن سیزده سالگی نوشتم. آن دوران بیشتر شعر محلی پسندیده می شد به همین دلیل من جایی عنوان نمی کردم که شعر می نویسم و به نوعی فعالیت پنهانی داشتم. این نوع فعالیت تا سی سالگی ادامه داشت تا اینکه تصمیم گرفتم به کمک دوستان روند کاری خود را عوض کنم اکنون هشت سال است که به طور حرفه ای می نویسم.

وی با اشاره به زندگی در شهر سوادکوه و کمبود امکانات افزود: زندگی در سوادکوه سخت بود. طبیعتاً شرایط من به گونه ای بود که نیاز به امکانات بیشتری داشتم. همچنین اوضاع مالی خانواده نیز آنچنان مناسب نبود. با این اوصاف تصمیم گرفتیم به قائمشهر بیاییم و در حال حاضر هم مستأجر هستیم.
موسوی در مورد ایده ى راه اندازی خانه ترانه شهرستان ساری عنوان کرد: ما زمانی شروع به فعالیت کردیم که کسی برای ترانه اهمیت زیادی قائل نمی شد. همچنین آن زمان انجمن تخصصی ترانه نیز وجود نداشت به همین دلیل تصمصم گرفتیم به کمک دوستان، خانه ترانه مازندران را راه اندازی کنیم. مهم ترین هدف ما از این کار این بود که شرایط را برای دیگر ترانه سرایان جوان فراهم کنیم که با ذهن آزاد و شرایط بهتر وارد فضای ترانه سرایی شوند.

شاعر خوش ذوق مازنی در ادامه گفت‌ وگو، ضمن اشاره به تنها کتاب شعر اش ” نهنگ توی تنگ “، با بیان این مطلب که هنوز نمی توانم اسم خود را شاعر بگذارم گفت: امروز وقتی نگاه می کنم می بینم برای انتشار کتاب باید پخته تر می شدم. آن زمان فکر می کردم به بلوغ شعری مناسب رسیده ام ولى هنوز خیلی با شرایط ایده آل فاصله دارم. همواره سعی می کنم اثری خلق کنم که در خور توجه باشد. البته دو سال است که نمی نویسم چون تنها هستم. به خاطر شرایط جسمی نمی توانم در انجمن حضور پیدا کنم، شرایط مطالعه نیز برایم سخت شده است. خیلی از دوستان به جنگل و دریا و مناطق مختلف می روند. من برای سرودن شعر باید تمام جنگل ها و دریاها به خانه خود بیاورم و تجسم کنم.

خالق کتاب ” نهنگ توی تنگ ” با توضیح در مورد شرایط این روز های زندگی اش خاطر نشان کرد: خودتان بهتر می دانید یک جوان امروز چه نیاز هایی دارد. من کسی هستم که آرزو های یک آدم سالم را دارم. هیچکدام از آرزو های من برآورده نشده است. الان مستأجرم، منتهی دوست دارم صاحب یک خانه در ساری یا قائمشهر باشم. بعد برنامه ماه عسل در سال ٩١ خیلی قول ها داده شد منتهی به هیچکدام از آن ها عمل نشد. در آن برنامه یکی از مسئولین از شیراز تماس گرفت و وعده ویلچر داد. وقتی برای تحویل ویلچر رفتیم گفت یک ویلچر معمولی بردارید، من در خرید خانه کمکتان می کنم. من هم به امید خرید خانه یک ویلچر ارزان تر برداشتم اما بعد از آن هیچ تماسی از طرف آن آقا با ما گرفته نشد، وقتی ما تماس گرفتیم فهمیدیم خطشان را هم عوض کرده اند. جا دارد از دکتر آرام رییس بهزیستی استان مازندران تشکر کنم؛ حداقل ایشان در حد توان خود برای بنده قدم هایی برداشتند.

موسوی در ادامه افزود: افرادی مثل استیون هاوکینگ در دنیا هستند که شرایطی مشابه من یا حتی بدتر از من دارند. اما هاوکینگ به یکی از بزرگترین کیهان شناسان دنیا بدل می شود ولی من همچنان مشکلات پیش پا افتاده ای نظیر امکانات و .. دارم. بهزیستی ماهی ۵٣ هزارتومان به مستمری می دهد. برای عمل فک‌ام از بهزیستی درخواست وام کردم، گفتند وام می دهیم ولی از لیست بهزیستی خارج می شوید.

موسوی در پایان مصاحبه ضمن دعوت شعرا و ترانه سرایان جوان به مطالعه هر چه بیشتر گفت: به نظر من شعر باید در یک الهام ذهنی باشد. شاعر باید به همه چیز نگاه متفاوت و شاعرانه داشته باشد. شاعران جوان باید بیشتر مطالعه کنند. استاد عزیزی توصیه جالبی به من داشتند، ایشان گفتند سالی یک شعر بنویس اما شعر با کیفیت و ماندگار بنویس. صحبت من با جوانان نیز همین است. مطالعه کنند و کار با کیفیت بنویسند.

لازم به ذکر است، اعضاى خانه ترانه مازندران با وى گفت و گو کرده و ضمن همدلى و هم کلامى با این شاعر توانا، از طرف اداره ارشاد و فرهنگ اسلامى شهرستان سارى، لوح تقدیرى را به پاس ده سال فعالیت در عرصه شعر و ترانه به وى اهدا کردند.

photo_2017-08-22_12-08-43
/انتهاى متن خبر

Leave a Reply

Your email address will not be published.